Προσπίπτω Σοι, Πανύμνητε καί δυσωπῶ Κυρία,

σῶσον με τὸν ἀνάξιον, Δέσποινα Παναγία.

Τὸν βίον μου εἰρήνευε, σῶσε καὶ τὴν ψυχὴ μου,

ἀξίωσε νὰ Σὲ ὑμνῶ, ὡς τὴ στερνὴ πνοὴ μου.

Πρέσβευε στὸν Σωτήρα μου, μονογενῆ Υἱὸν Σου,

νὰ τύχω τοῦ ἐλέους Του, νὰ τρέχω τήν ὁδὸν Σου,

πάθη, δεινά, παγχάλεπα, νὰ μὴ μὲ πλημμυρίζουν,

τὴ θλιβερὴ μου ὕπαρξη, νὰ μὴ καταποντίζουν.

Εἰς χάσμα δυσπερίγραπτον καὶ ζοφερό, γνοφώδη,

ἐμπίπτω ὁ ταλαίπωρος, πράττω ἔργα σκαιώδη.

Παμφίλτατη Μητέρα μου, θρόνε Χερουβικέ,

πανθαύμαστη, πανίερη, κρατήρα μυστικέ.

Τὶς τρικυμίες τῆς ζωῆς, πῶς ν’ ἀντιμετωπίσω,

πρεσβεῖες Σου ἀκοίμητες, Μαρία, ν' ἀντικρύσω,

λιμένα τὸν ἀκύμαντο, Δέσποινα Παναγία

καὶ νὰ δεχθῶ ὁ ἐναγής, κραταιὰ Σου προστασία.

Εἶσαι τὸ μάνα της ζωῆς, τὸ σκῆπτρο τῆς εἰρήνης,

Ἐσὲ ποθῶ, Ἐσὲ ὑμνῶ, λιμάνι τῆς γαλήνης.

Κι ὅταν τελειώσῃ ἡ ζωή, νὰ βρίσκομαι κοντὰ Σου,

ν' ἀγάλλομαι, νὰ χαίρομαι, στὴν πάντερπνη ἀγκαλιὰ Σου.

26-4-2001.