Μαρία Μητροπάρθενε, εὐλογημένη Κόρη,

βοήθησὲ με νὰ διαβῶ, ζωῆς τὸ ἀνηφόρι.

Ἡ ἅγια Παρουσία Σου, νὰ βρίσκεται μπροστὰ μου,

μὲ δέος νὰ Σὲ ἀνυμνῶ. Τὴν ταπεινὴ καρδιὰ μου,

πλημμύρισε ἀπὸ χαρά, οὐράνια εὐφροσύνη,

ν' ἀγάλλωμαι ὁ ἀδαής, δῶσ' μου ἀξιωσύνη,

ν' ἐργάζωμαι τὶς ἐντολές, νὰ πράττω τὰ χρειώδη,

ποὺ μοιάζουνε οἱ ἀρετές, μὲ τ' ἄνθη τὰ εὐώδη.

Σὲ ἱκετεύω Πάναγνε, νὰ μὴ μ' ἀφήσῃς μόνο,

δὲν ἠμπορῶ, δὲν δύναμαι, ν' ἀντέξω τόσο πόνο,

ποὺ προκαλεῖ ἡ συνείδηση, ἡ ἔνοχη καὶ μαύρη,

στὸ θρόνο τὸ Χερουβικό, παρηγοριὰ θέ νἄβρῃ.

Ν' ἀγάλλεται καὶ νὰ σκιρτᾶ, ὅταν μετανοήσῃ

τὸ ἄπειρο τὸ ἔλεος, Χριστός νὰ μοῦ χαρίσῃ.

Πάναγνε καὶ ὑπέρλαμπρε, Κυρία τ' οὐρανοῦ,

παρηγοριὰ δὲ γνώρισα, Παρθένε οὐδαμοῦ.

Μόνο Ἐσὺ Μεσίτρια, χάρμα τῆς προσευχῆς μου,

παμπόθητη ἀξιέραστε, στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου,

Μάνα ἀξίωσε ποτέ, νὰ μὴ βρεθῶ μὲ κρίμα,

ὅταν θ' αναπαυθῶ ἐγώ, μέσα στὸ κρύο μνῆμα.

2-1-2002.