|
|
 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ. «Αυτός είπε και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο και εκτίσθησαν»(Ψαλμ. λβ’ 9)
Δυστυχώς οι εκμεταλλευτές του Δαρβίνου κι οι παραχαράκτες της γνήσιας επιστήμης φανατικοί άθεοι, ημιεπιστήμονες, ακατατόπιστοι κοινωνιολόγοι, αδίστακτοι και αμοραλιστές πολιτικοί εγκληματούν καθημερινά «εν ψυχρώ» σε βάρος του ανθρώπου εν ονόματι του Δαρβίνου! Έτσι σήμερα η θεωρία της εξελίξεως, όχι όπως τη θεωρεί η γνήσια επιστήμη κι όπως την αξιολογεί η σύγχρονη Βιολογία, αλλά όπως την προπαγανδίζουν όσοι έχουν να κερδίσουν απ’ αυτή, «οδηγεί τον άνθρωπο να επιχειρήσει το αδύνατο• και το να επιχειρείς επίμονα το αδύνατο στο κοινωνικό σώμα, όπως και στην ιδιωτική ζωή, είναι μια μορφή νευρώσεως, μια ψυχική και διανοητική αρρώστια» (1), με απρόσμενες κι οπωσδήποτε ολέθριες συνέπειες στον άνθρωπο και στην κοινωνία. Πέρα απ’ αυτά η λεγόμενη «εξελικτική άπόψη και προσδοκία» γίνεται ένα δίκοπο μαχαίρι. Γίνεται ένα υποκατάστατο του Θεού.
Αναφέρεται πως κάποιος Σκωτσέζος πάστορας ερμηνεύοντας κάποτε την Αγία Γραφή είπε στο ακροατήριο του: «Και τώρα, αδελφοί μου, φτάνουμε σε μια δυσκολία. Ας την κυττάξουμε κατάματα, Ας την αντιμετωπίσουμε με θάρρος — και ας την προσπεράσουμε!» Αυτή είναι και η στάση πολλών συγχρόνων μας απέναντι στη θεωρία του Δαρβίνου. Την αντιμετωπίζουν με θάρρος, προσπερνώντας την... Γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Διότι η θεωρία του Δαρβίνου είναι μιά φυσική θεωρία ή σωστότερα μια υπόθεση, που αποδείχτηκε σε πολλές από τις θέσεις της επιστημονικά αβάσιμη. Ουσιαστικά όμως κτυπήθηκε σύρριζα, κι ο πυρήνας της, η φυσική επιλογή, απορρίφθηκε.
Μας λένε σ’ όλους τους τόνους ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί τάχα να πιστέψει στο Θεό, γιατί μια τέτοια πίστη δεν είναι «επιστημονική», αφού δεν μπορούμε να εννοήσουμε ή να κατανοήσουμε με το λογικό μας το Θεό (2). Σαν να είναι δυνατό να συλλάβει το δικό μας «πεπερασμένο» λογικό με τα μικρά και περιορισμένα μέτρα τον Άπειρο, Πάνσοφο, Παντέλειο και Παντοδύναμο Θεό!...
Πέρα απ’ αυτά όμως ρωτάμε: Μήπως δεν είναι ασύγκριτα αντιεπιστημονικό να υιοθετούμε τις υποθετικές λύσεις του μεγάλου και ουσιαστικά άλυτου ακόμα προβλήματος της Βιολογίας (με τη Βιολογία δε λύνονται όλα τα προβλήματα του φαινομένου της ζωής, παραδέχεται ο άθεος J. Monod), και να προσπερνούμε το μεγάλο αυτό πρόβλημα, χωρίς καν να προσπαθούμε να το ερμηνεύσουμε; Σήμερα δεχόμαστε χωρίς συζήτηση επιστημονικές υποθέσεις, που τέρπουν την ακοή μας, εντυπωσιάζουν τη σκέψη και πολλές φορές ικανοποιούν τέλεια την υλιστική μας κοσμοθεωρία... Κι όμως δε θέλουμε να δεχθούμε την απλή, την κρυστάλλινη και θεόπνευστη αλήθεια, που καμιά επιστήμη δεν κλόνισε ως σήμερα κι ούτε θα κλονίσει. Η αλήθεια αυτή συνοψίζεται στις οκτώ λέξεις του θεόπνευστου Ψαλμωδού:
«Αυτός είπε και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο και εκτίσθησαν»
(Ψαλμ. λβ’ 9).
Αυτός, ο παντοδύναμος Κύριος,
είπε μονάχα λόγο κι όλα έγιναν
και ήρθαν στην ύπαρξη από το μηδέν.
Αυτός, ο παντοδύναμος Κύριος,
έδωκε εντολή, κι αμέσως,
μόλις αντήχησε το παντοκρατορικό του
πρόσταγμα, δημιουργήθηκαν τα πάντα.
|
Αγγλικά
