www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Ο ΠΑΠΑ-ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ

ΠΑΠΑ-ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ
Συνομιλητής: Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ,
Πνευματικός στηνΙ.Μ. Κόκκου
Κ.Ι.: Είχατε την ευλογία να γνωρίσετε τον παπα-Κυπριανό, όπως ήταν γνωστός, το Σταυροβουνιώτη, έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε πύρινη φλόγα μέσα του, εάν κρίνω από τα μάτια του, τα οποία έβγαζαν φωτιά. Η φωτογραφία του είναι αποκαλυπτική. Νομίζω ότι ήταν ένθεος. Είχε μέσα του μέθη Θεού. Εσείς τι θυμάστε από τις πρώτες επαφές μαζί του και πώς τον γνωρίσατε;
Γ.Γ.: Ήμουνα στα 15 ή 16 μου χρόνια, όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα το Σταυροβούνι με την πρόθεση να εξομολογηθώ. Τότε μου σύστησαν στο μοναστήρι τον παπα-Κυπριανό, ο οποίος ήταν ένας πραγματικά θεόπνευστος, ασκητικότατος άνθρωπος. Μόλις τον αντί-κρυζες έβλεπες την ακτινοβολία της χάριτος του Θεού. Έβλεπες ένα ασκητικό πρόσωπο να ακτινοβολεί. Ήταν απλός, με ένα παλιό ράσο και περπατούσε με πεπαλαιωμένα σάνδαλα. Είχε μέσα του πλατιά αγάπη, ικανή ν' αγκαλιάσει τον κάθε άνθρωπο. Στην εξομολόγηση, ήταν πολύ σοφός.
Στην πρώτη μου εξομολόγηση εντυπωσιάστηκα από τη σοφία και την αγάπη του. Βέβαια, τον ξαναείδα επανειλημμένα, αλλά, ένα στιγμιότυπο από μια εξομολόγηση, μ' εντυπωσίασε. Σε μια επίσκεψη μου τον συνάντησα έξω στα χωράφια. Ήταν εργατικότατος άνθρωπος (δεν ήταν μόνο πνευματικός), και χειρωνακτικά δούλευε πολύ σκληρά. Τον συναντούσε κανείς περπατώντας μέσα στα περιβόλια. Στη συνάντηση αυτή τον βρήκα να κάθεται και να κόβει, νομίζω, πατάτες για τα ζώα. Δεν έδωσε πολλή σημασία όταν τον χαιρέτησα. Έσκυψα και του φίλησα το χέρι, και κάθησα απέναντι περιμένοντας να τελειώσει. Μετ' ολίγον, ψήλωσε το βλέμμα, δεν ξέρω τι να πω, το βλέμμα του ήτανε διαπεραστικό" διάβαζε τι ήθελε ο άλλος. Τότε φώναξε κάποιον πατέρα και τον παρακάλεσε να φέρει τον Ευεργετινο. Τον έφερε και μου είπε να διαβάσω.
-Τί να διαβάσω πατέρα; Άνοιξε το βιβλίο και μου έδειξε να διαβάσω κάπου. Όταν διάβασα, βρήκα εκείνα τα θέματα για το οποία πήγα εκεί. Στο πρόβλημα που είχα βρήκα τις απαντήσεις στο σημείο που
διάβασα. Όταν τελείωσα του είπα: -Γέροντα, αυτά που ήλθα να σου πω είναι αυτά που διάβασα. Μου λέει: -Παιδί μου, αυτά είναι αποστάγματα Πατέρων, αποστάγματα αγώνων πνευματικών. Έλα να βάλουμε και το πετραχήλι να σου διαβάσω την ευχή και να πηγαίνεις. Ήταν μια περίπτωση μοναδική που μ' εντυπωσίασε. Επρόκειτο για διεισδυτικοτατο άνθρωπο με χάρισμα Θεού. Όσα διάβασα από τον Ευεργετινό αυτά ήταν όσα είχα να του πω.
Κ.Ι.: Αυτή ήταν η πρώτη επαφή;
Γ.Γ.: Από τις πρώτες, η τρίτη ίσως. Απ' όσα θυμάμαι, είχε πάντοτε κάτι να σου πει πνευματικό, κάτι να σε διδάξει.
Κ.Ι.: Σου έδινε ένα πνευματικό δώρο κάθε φορά προτού φύγεις.
Γ.Γ.: Πάντοτε. Ήταν ομιλητικότατος. Όχι μόνο στην εξομολόγηση. Όταν έβρισκε καιρό να πει λίγα λόγια σε πνευματικούς ανθρώπους -πήγαινα με το Γέροντα Παναή και το Γέροντα Βασίλη-(τους συγχωριανούς μου, Λυσιώτες, λαϊκούς Γέροντες), στεκόταν, ακουμπώντας πάνω σε ένα μπαστούνι ολόκληρη ώρα και δίδασκε. Λυγούσαν τα πόδια του, και όμως συνέχιζε. Ήταν πολύ ασκητικός πατέρας, πολύ κουρασμένος από την άσκηση.
Κ.Ι.: Είχε μέσα του φλόγα.
Γ.Γ.: Είχε φλόγα στην ομιλία, αλλά και όταν λειτουργούσε δάκρυζε συνέχεια. Ήταν πολύ κατανυκτικός στη λειτουργία του.
Κ.Ι.: Οι Λυσιώτες οι παππούδες, Γέροντα, ο Παναής και ο Βασίλης, πώς τον αντιμετώπιζαν, πώς τον έβλεπαν;
Γ.Γ.: Τον έβλεπαν κατάμματα και ήθελαν κάτι να πάρουν απ' αυτόν τον άνθρωπο. Κι' εκείνος τους έβλεπε με πολλήν αγάπη. Ακούγοντας το πνευματικό έργο τους που έκαναν στον κόσμο, ποτέ δεν τους παρότρυνε προς τη μοναχική πολιτεία. Τους έδινε την ευλογία του και τους στερέωνε συνεχώς. Ήξερε ότι καλούσαν ανθρώπους στη σωτηρία. Δεν τον άκουσα ποτέ του να τους πει να τ' αφήσουν και να φύγουν και να γίνουν μοναχοί, αφού ήταν αφιερωμένοι και ζούσαν ασκητική ζωή.
Σε μια άλλη περίπτωση, θυμάμαι, θέλοντας να μου υποδείξει κάτι μου είπε: -Κι εγώ που ήρθα σε αυτό το μοναστήρι συνάντησα κάποιο άνθρωπο με πολλήν άσκηση. Επί 16 χρόνια είχε χαμαικοιτία, δεν εκοιμήθη σε στρώμα. Και όταν ρωτούσα εκεί τους πατέρες ποιος πατέρας πέρασε έτσι μου έλεγαν: είναι ο ίδιος.
Επίσης, αποσυρόταν κάτω από ένα πεύκο, μέσα στο δάσος. Ήταν δασώδης η περιοχή του Σταυροβουνιού, μετά κάηκε και έμεινε γυμνό. Συνεχώς αποσυρόταν, εχάνετο και τον αναζητούσαν.
Κ.Ι.: Πήγαινε για προσευχή.
Γ.Γ.: Επέστρεφε συρτός, με το μπαστουνάκι του, σαν να έβλεπες κάποιο να έρχεται από άλλο κόσμο. Έναν άγιο. Απ' όλους τους πατέρες ξεχώριζε. Ήταν κάτι άλλο, κάτι ξεχωριστό ο πατήρ Κυπριανός.
Βέβαια, και ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος, όταν ακόμα ήταν τοποτηρητής του Αρχιεπισκόπου θρόνου σύχναζε πολύ στο μοναστήρι. Όταν κατέβαινε στη Λευκωσία, στην Αρχιεπισκοπή, έπρεπε να περάσει οπωσδήποτε από το μοναστήρι για να τον συναντήσει. Καθόταν ολόκληρη μέρα και μιλούσε μαζί του. Ο Λεόντιος θαύμαζε τη σοφία αυτού του ανθρώπου.
Κ.Ι.: Το γεγονός ότι δεν είπε στους Γέροντες Παναή και Βασίλη να γίνουν μοναχοί, αυτό δείχνει τον αυτοέλεγχο του και τη διάκριση που τον χαρακτήριζε.
Γ.Γ.: Ήταν πολύ διακριτικός ο Γέροντας Κυπριανός και πολλές φορές προφήτευε. Σ' έβλεπε κατάμματα και κάτι έπαιρνε. Πολλές φορές, χωρίς να εκφραζόμαστε για κάποια πράγματα στην ώρα της εξομολογήσεως, ο παπα-Κυπριανός από μόνος του μιλούσε. Έβλεπε και μιλούσε στην καρδιά μας.
Κ.Ι.: Είχε το χάρισμα. Μου θυμίζει το Γέροντα Πορφύριο σε πολλά.
Γ.Γ.: Προέλεγε, πριν 50 χρόνια, για τις μετέπειτα εξελίξεις. Έλεγε ότι θα δείτε ανθρώπους πονηρεμένους. -Εγώ, έλεγε- μπορεί να μην ζήσω, εσείς πρέπει να ζείτε. Θα βλέπετε τους άντρες σαν τις γυναίκες και τις γυναίκες σαν τους άντρες. Τώρα, πραγματικά, εντυπωσιαζόμαστε πώς έλεγε αυτά τα πράγματα ο άνθρωπος αυτός.
Κ.Ι.: Προέβλεπε τους έσχατους καιρούς.
Γ.Γ.: Προέβλεπε και έδινε χαρακτηρισμούς. -Θα βλέπετε τους άντρες με μακρυά μαλλιά, με σκουλαρίκια και τις γυναίκες δεν θα τις ξεχωρίζετε.
Κ.Ι.: Φθάσαμε και σε χειρότερα.
Γ.Γ.: Εντυπωσιαζόμαστε που έβλεπε κάτι τέτοιο, το οποίο, τότε, δεν υπήρχε. Μιλώ για το 1945-1946. Δεν υπήρχαν, τότε, τέτοια πράγματα.
Επίσης, μας έλεγε για κάποιο όραμα που είδε ο άγιος Προκόπιος. «Έβλεπε ο άγιος Προκόπιος, έλεγε, μερικούς ιερείς, μοναχούς, αλλά και λαϊκούς να είναι σε μια χαράδρα και να προσπαθούν να αναρριχηθούν. Και όταν ρώτησε ο άγιος «ποιοι είναι αυτοί που βλέπω;» η απάντηση ήταν ότι είναι άνθρωποι του 8ου αιώνα (Ιουδαϊκού), οι οποίοι, αναρριχώνται για να φθάσουν τα μέτρα τα δικά σας, αλλά δεν θα μπορούν, διότι θα λείπουν τα πρότυπα. Ο Θεός, όμως, με την ευσπλαχνία του, θα ανταμείψει με τον ίδιο μισθό αυτούς, όπως και τους πρώτους, γιατί καταβάλλουν προσπάθειες για να αποκτήσουν την αρετή και να φτάσουν τα μέτρα της τελειότητας».
Ένα άλλο στιγμιότυπο που θυμάμαι, ήταν, όταν τον επισκεφθήκαμε την προτεραία του θανάτου του και ο πατήρ Κυπριανός ήταν τόσο αποδυναμωμένος, εξαιτίας της ασθένειας του και δεν μπορούσε να μιλήσει.
Κ.Ι.: Θυμάστε τι ασθένεια είχε;
Γ.Γ.: Έπασχε από καρκίνο. Θυμάμαι πως μας είπε ο πατέρας που τον διακονούσε ότι δεν μπορείτε να τον δείτε και δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Εμείς θέλαμε να του φιλήσουμε το χέρι και να πάρουμε την ευχή του. Όταν του μίλησε, του είπε, να περάσουμε μέσα και ζήτησε βοήθεια να καθήσει στο στρώμα και άρχισε, εκείνη την ώρα, να ομιλεί.
Θυμάμαι -απευθυνόμενος πιο πολύ στο γέρο-Παναή και στο Βασίλη- έλεγε: «παιδιά μου, να μείνετε εκεί που είστε. Μη σας σαλέψει το θέμα του ημερολογίου». Τον βασάνιζε, το θέμα. Όμως δεν ήθελε ν' αποκοπεί από τον κορμό της Εκκλησίας. Δεν ήθελε να σχίσει στα δύο την Εκκλησία και τη μονή. Και συνέχισε: «Ένα είπα στον εαυτό μου. Εξήντα χρόνια πάλευα να νικήσω τη σάρκα κι όμως τώρα με νίκησε η σάρκα». Και εννούσε ότι δεν έφαγε ποτέ κρέας. Τις τελευταίες μέρες του είπαν (αφού δεν είχε ούτε στομάχι, ούτε τίποτε, λόγω του καρκίνου) να του κάνουνε λίγο ζωμό κοτόπουλου, λίγη σούπα. Κάνετε, τους είπε και, θεώρησε ότι τον νίκησε η σάρκα.
Κ.Ι.: Γέροντα, ο άγιος Νεκτάριος, ο παππούς ο Παναής, ο παπα-Κυπριανός, πέθαναν από καρκίνο. Γιατί οι άγιοι άνθρωποι, να υποφέρουν από αυτές τις ασθένειες; Έχω τη γνώμη ότι το πολύ δόσιμο, η πολλή αγάπη ξεπερνά κάποια όρια και αυτό έχει συνέπειες στην υγεία. Γι' αυτό, ίσως, πρέπει να κρατούμε την αρμονία, την ισορροπία. Αυτοί, όμως, από το πολύ δόσιμο στις ανάγκες της Εκκλησίας, ξεπερνούν κάποια επιτρεπτά όρια και είναι κι αυτό ένα στοιχείο που η φύση δεν δέχεται, γι' αυτό και η σάρκα αρρωσταίνει.
Γ.Γ.: Δεν νομίζω.
Κ.Ι.: Έτσι το καταλαβαίνω. Είναι η αρρώστια επίσκεψη Θεού. Ακόμη περισσότερο καθαρίζεται ο άνθρωπος. Οδηγείται σε ακόμη λεπτότερους, θειότερους κόσμους. Βέβαια, έχουμε και το Γέροντα Παΐσιο, το Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Και αυτό δείχνει ότι ο Θεός, μέσα από τον πόνο, θέλει ακόμα περισσότερο να τους εξαγιάσει.
Γ.Γ.: Ναι, ακριβώς θέλει να τους εξαγιάσει και με τον πόνο και με τη δοκιμασία.
Κ.Ι.: Δεν έχετε άλλα πράγματα για τον παπα-Κυπριανό;
Γ.Γ.: Στην τελευταία επίσκεψη, όταν κάθησε να μας μιλήσει, μέσα σε αυτά που μας είπε ως εξομολόγηση για το θέμα του ημερολογίου, μας έκανε και μια άλλη αναφορά. «Παλεύοντας, είπε, με τον εαυτό μου, προσπαθώντας να δω την ενοχή μου έναντι του Θεού, αλλά και να πληροφορηθώ από το Θεό μερικά πράγματα, είδα αυτό το όραμα μια βραδιά. Είδα ότι γινόταν στο μοναστήρι, εδώ στην Αγία Βαρβάρα (εκεί έμενε τότε) μια αγρυπνία. Λόγω της ασθενείας μου έμεινα στο κελλί και δεν μπορούσα να μπω στην εκκλησία. Απ' εκεί που ήμουνα παρακολουθούσα όλη την τελετή με τα μάτια της ψυχής μου. Σε μια επίσκεψη ενός μοναχού που ήρθε να με δει, και να με ρωτήσει αν έχω καμιά ανάγκη, ώστε να με βοηθήσει, ερώτησα: -παιδί μου, η Ακολουθία ως πού είναι; είναι στο σημείο αυτό; -και ήταν ακριβώς εκεί». Μας έλεγε ότι στην εκκλησία βρισκόντουσαν οι πατέρες, αλλά βρισκόντουσαν και πατέρες που έφυγαν από τη ζωή και έρχονταν με χαρά στην τελετή. Κι' έβγαλα το συμπέρασμα ότι είναι ενωμένη η Εκκλησία.
Κ.Ι.: Η θριαμβεύουσα;
Γ.Γ.: Η θριαμβεύουσα και η στρατευόμενη Εκκλησία. Οι ψυχές συμβαδίζουν σε μια εορτή, σε μια τελετή, μας είπε. Κι επλημμύρισε η ψυχή του από χαρά.
Κ.Ι.: Πολύ ωραίο, πάρα πολύ ωραίο. Έβλεπε, δηλαδή, τα υπεργήινα, τα αόρατα.
Γ.Γ.: Ναι. Και συνέχισε ο παπα-Κυπριανός: «Μου απεκάλυψε αυτό ο Θεός, προτού φύγω από τη ζωή. Μου έδωσε αυτή τη σκηνή για να μου δώσει χαρά. Φεύγω απ' εδώ, αλλά να παρακαλάτε να βρω παρρησία στο Θεό και τότε κι εγώ απ' εκεί θα εύχομαι για σας». Ήταν ο αποχαιρετισμός μας εκείνη την ημέρα.
Κ.Ι.: Πολύ συγκινητικά αυτά που μας λέτε, Γέροντα. Δείχνουν το μέγεθος και το ύψος στο οποίο έφτασε. Είχε δίκιο ο Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος θεωρώντας τον ταμείο σοφίας. Ήταν χαριτωμένος.
Γ.Γ.: Ήταν όντως σοφώτατος και αγιώτατος πατέρας. Έρχονται στη μνήμη μου, πάντοτε, όταν σκεφτώ αυτόν τον άνθρωπο, τον πνευματικό μας πατέρα, η μορφή και οι διδαχές του.
Κ.Ι.: Είσαστε ευλογημένος που είχατε από το Θεό αυτή την ευλογία να γνωρίσετε αυτόν το Γέροντα. Πόσα χρόνια τον είχατε πνευματικό, πατέρα Γαβριήλ;
Γ.Γ.: Όσο ζούσε. Πολλά χρόνια. Πήγα κοντά του το 1938.
Κ.Ι.: Πάνω από 15 χρόνια. Ο γερο-Παναής πώς αντιμετώπιζε αυτές τις πνευματικές καταστάσεις;
Γ.Γ.: Εσαγηνεύετο. Πήρε πολλά από το Γέροντα Κυπριανό και τα διατηρούσε μέσα του.
Κ.Ι.: Έφεραν πλούσια καρποφορία.
Γ.Γ.: Θυμάμαι, μια φορά, που έλεγα για κάποιο παράπτωμα μου μ' έβλεπε, κατ' ευχήν, ο γερο-Παναής. Κοιτούσε σαν τον παπα-Κυπρια-νό και έλεγε: -«όταν κάποτε πέφτουμε σε κανένα παράπτωμα να μη λέμε γιατί και γιατί. Να εξομολογούμεθα και να τελειώνει το πράγμα. Διαφορετικά είναι του διαβόλου». Και κάτι άλλο βασικό, που θυμάμαι από τον παπα-Κυπριανό. Όταν επιμένεις στην κατάκριση των αδελφών σου, θάχεις σαρκικό πόλεμο. Πρόκειται για εγκατάλειψη Θεού.
Κ.Ι.: Γέροντα μου, ευχαριστώ θερμά για όσα μας είπατε για το μακαριστό παπα-Κυπριανό. Πιστεύω ότι έχει τη θέση του μεταξύ των αγίων Γερόντων της νήσου μας. Πάντα θυμάμαι τη φωτογραφία και τα μάτια του. Προσωπικά, δεν τον γνώρισα. Τον γνώρισα μέσω σας.
Γ.Γ.: Είναι σύγχρονος, όπως ο Γέρων Πορφύριος, Ιάκωβος και Παΐσιος. Ήταν μια αγία ψυχή, η οποία έδωσε τα πνευματικά μηνύματα και στερέωσε πολλές ψυχές.
 


Προσοχή στα κουτάκια αναψυκτικών
> > Μι ...
Περισσότερα >>
Αν είναι αλήθεια...
Προσοχή!!!!

Μια γυναίκα σ ...
Περισσότερα >>