www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
''Ενότητα τέταρτη''

Ακόμη το μυστήριο του πολιτισμού της Μπαμπ- εντ Ντρα στους πρόποδες του λόφου του Μωάβ. Προφανώς κανείς δεν επισκέφθηκε αυτή την περιοχή για 600 χρόνια.

Μπορούμε να πούμε ότι είναι πιθανόν ότι τούτο συνέβη γιατί οι κάτοικοι των Σοδόμων και της Γομόρας και των άλλων πόλεων της κοιλάδας εξαφανίσθηκαν. Γενικό η μαρτυρία των ερειπίων μπορεί να συμφωνήσει με τη χρονολογία του περιστατικού που αναφέρει η Βίβλος.

Εδώ λοιπόν υπάρχουν δυο ενδεχόμενα που αφορούν τον χώρο όπου πρώτα υπήρχαν κάτοικοι. Κανένα δεν λύθηκε με τη θεωρία των θεών από το διάστημα, και ούτε ο Νταίνικεν πρόσφερε μια πειστική θεωρία για τον πολιτισμό των Μάγια που εξαφανίστηκε εξ αιτίας ενέργειας θεών του διαστήματος. Δεν γίνεται οι αστροναύτες άλλοτε να είναι η αιτία και άλλοτε όχι. Αυτή η προσφιλής εναλλακτική λύση - ακόμη και αν αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εκδοχή - δεν στέκει...

Χάθηκε εντελώς ο Πολιτισμός;

 
Ο Ερρίκος Φον Νταίνικεν μεγαλοποιεί την υποτιθέμενη ξαφνική εξαφάνιση του πολιτισμού των Μάγια: τόσο ολοκληρωτικό ήταν αυτό «το εντελώς απίστευτο γεγονός», ώστε «κανείς κάτοικος δεν ξαναγύρισε ποτέ εκεί» (σελ. 121).

Εν τούτοις αυτό έρχεται σε μερική αντίθεση με τα γεγονότα. Εν πρώτοις είναι συζητήσιμο αν ο πολιτισμός εξαφανίστηκε εντελώς. Ο Τόμψον (Eric S. Thompson) αναγνωρισμένος σαν αυθεντία στον τομέα αυτό, υποστηρίζει ότι συνέβη μια σειρά από «επαναστάσεις χωρικών» όπου οι κυβερνήτες θανατώθηκαν, αλλά ότι οι άνθρωποι επέστρεψαν από καιρού σε καιρό για θρησκευτικούς λόγους, ακόμη κι όταν τα κτίσματα είχαν γκρεμιστεί.

Και παρουσιάζει πειστικότατες μαρτυρίες όπως την παρουσία συνόλων, σκευών καθημερινής χρήσης, όπως αγγεία και αδράχτια, και όλα αυτό ξεκάθαρα πάνω από τα ερείπια των πεσμένων αιθουσών (σελ. 106-107).

Ο Τόμψον υποστηρίζει ότι «δεν είναι σωστό να υποτεθεί ότι τούτη η μεγάλη περιοχή είχε κενωθεί για εκατονταετίες» (σελίς 104). Αποδεικνύει την άποψη του, αναφέροντας ειδικές λεπτομέρειες ορισμένων περιοχών όπου οικισμοί ήταν γνωστό πως εξακολουθούσαν να υπάρχουν δια μέσου των αιώνων.

Αναφέρει περιοδικές επισκέψεις στις παλιές θρησκευτικές πόλεις, κι ακόμη για σειρά -όχι με ολόκληρη την καρδιά- προσπάθειες των κτιστών να διατηρήσουν τις πόλεις «σε λειτουργικότητα» (σελ. 106). Όλα τούτα αντιτίθενται στην σαρωτική διαβεβαίωση του Νταίνικεν ότι «κανείς κάτοικος δεν γύρισε ξανά εκεί».

Αρκετό ενδιαφέρον είναι ότι οι απόψεις του Τόμψον αποτελούν μια εξαίρεση ως προς τις παλαιότερες αρχαιολογικές απόψεις πράγμα που δείχνει ότι οι αρχαιολόγοι είναι επιστήμονες έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε καινούργιο ενδεχόμενο όταν το απαιτεί η περίπτωση.

Τούτο είναι αντίθετο από τον υποτιθέμενο δογματισμό των αρχαιολόγων στον οποίο αναφερθήκαμε, αντιγράφοντάς τον από τον Νταίνικεν.
 
Ο Αστροναύτης που περιμένει την Εκτόξευση
 
Στο κέντρο του βιβλίου «οχήματα των θεών» υπάρχει μια σειρά εικόνων που υποτίθεται ότι αναφέρονται στους αστροναύτες που επισκέφθηκαν τη γη σε παλιές εποχές. Μια από τις εικόνες είναι ένα σχέδιο που βρίσκεται σ’ ένα ναό των Μάγια στο Παλένκε (PaΙenque) του Μεξικού, που ο Νταίνικεν τον παρομοιάζει με «σύγχρονο αστροναύτη στον πύραυλό του».

Αυτή η εικόνα του σκυφτού ατόμου έχει προκαλέσει τρομερό ενδιαφέρον ανά τον κόσμο και καθώς τελειώνουμε το κεφάλαιο για τους Μάγια, θέλουμε να επισύρουμε την προσοχή σε ένα σύνολο χαρακτηριστικών σημείων, τα οποία παρακάτω παραθέτουμε:

1. Ο αστροναύτης είναι ξυπόλητος και προφανώς ημίγυμνος.

2.
Φοράει τη συνηθισμένη κοντή περισκελίδα των Μάγια.

3.
Το κεφάλι του βγαίνει έξω από τον «πύραυλο».

4.
Η κεραία του δεν είναι παρά το συνηθισμένο χτένισμα των Μάγια.

5.
Υπάρχει ένα κετσόλ (quetzaΙ), πουλί που κάθεται στη κορυφή του πυραύλου, το εθνικό δηλ. πουλί της Γουατεμάλας.

6.
φίδια. Κι αυτό ταξιδιώτες του διαστήματος;

7.
Ο πύραυλος στην πραγματικότητα είναι ένας θρόνος, που εύκολα αναγνωρίζονται τα διάφορα μέρη του.

8.
Τέτοιοι θρόνοι χρησιμοποιούνταν από τους Μάγια και τους αξιωματούχους των γειτονικών χωρών, για να μετακινούνται μέσα στη χώρα από σκλάβους.

9.
Τούτοι οι επίσημοι καθόντουσαν στους θρόνους σε διάφορες γωνίες συχνά ξαπλωμένοι όπως φαίνεται με τούτο το άτομο, γιατί οι μετακινήσεις κρατούσαν ατέλειωτες ώρες.

10.
Η πλάκα αυτή μπορεί να τοποθετηθεί στο 692 μ.Χ. χρονολογία που δεν ταιριάζει την υποτιθέμενη μοναδική επίσκεψη αστροναυτών του Νταίνικεν, που τη τοποθετεί πολύ ενωρίτερα.

Οι Μάγια είχαν ένα αξιοσημείωτο πολιτισμό, αλλά καθώς μελετάμε τα γεγονότα, δεν βρίσκουμε βάσεις για να πάρουμε στα σοβαρά τις υποθέσεις του Νταίνικεν για αστροναύτες που φάνηκαν σε μια τους επίσκεψη,

Στην πραγματικότητα ένα ακόμη διαστημικό όχημα συντρίφτηκε, Εν τούτοις λίγη ζημιά έγινε, Ο σκυφτός αξιωματούχος δεν εκινείτο με ταχύτητα μεγαλύτερη απ’ οκτώ χιλιόμετρα την ώρα...
 

 
 

Κεφάλαιο 8
 
Οι Θεοί των Εθνών και οι ενέργειές τους
 
Στο Κεφάλαιο 6 του βιβλίου «Οχήματα των θεών», γίνεται μια πραγματική παρέλαση θεοτήτων, καθώς μεταφερόμαστε γρήγορα από τη μυθολογία των Εσκιμώων και των Ερυθροδέρμων, στις μυθικές αφηγήσεις για τους Μάγια σαν προγόνους πολλών λαών της Λατινικής Αμερικής.

Κινέζικα, Αφρικανικά, Ελληνικά και Ρωμαϊκά κείμενα και θρησκευτικοί θησαυροί, όλα ανακατεύονται με τις σύγχρονες αντιθρησκευτικές εξορμήσεις στη Γερμανία και αλλού. Φυσικά όλατα θέματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε τούτο το βιβλίο, αλλά ας σημειώσουμε λίγα που δείχνουν το συνεχές ιδεολογικό πλησίασμα των «Αμαξών».
 
Οι θεοί των Ινδουιστών και τα Διαστημικά Οχήματα
 
Ετσι, σ’ αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στα Ινδουιστικά θρησκευτικά κείμενα. Μαθαίνουμε αναφορικά μ’ αυτό «το αρχαίο ινδικό έπος την Μαχαβαράτα..., ακόμη και κατά συντηρητική εκτίμηση, ότι ο αρχικός του πυρήνας είναι τουλάχιστον 5.000 χρόνων ηλικίας» (σελ. 76-77).

Αυτό μπορεί να αρέσει σε μερικούς αναγνώστες αλλά είναι τελείως διαφορετικό βέβαια από αυτό που ο Μπουκέ (Bouquet) έχει να πει στο έργο του, που αναφέρθηκα και προγενέστερα:
«Το δεύτερο μεγάλο ινδικό έπος η «Μαχαβαράτα» μπορεί να συγκριθεί με την Ιλιάδα του Ομήρου.

Πρόκειται για τη περιγραφή ενός πολέμου μεταξύ δυο ενόπλων συγκροτημάτων τους Παντάρους και τους Κουρούς» (σελ. 227).
Και προχωρεί για να πει, ότι «το κύριο μέρος του είναι η περίφημη «Γκιτά», ένα διδακτικό ποίημα, που αναφέρεται σε θρησκευτική διδασκαλία.

Πρόκειται, για μια συγκριτικά μεταγενέστερη παρεμβολή, που από πλευράς χρονολογίας τοποθετείται από τον Ραντακρίσνα (Radha Krishnan) στην πέμπτη εκατονταετία προ Χριστού» (σελ 228).

Οι Λιούις και Σλέις θεωρούν ότι η περίφημη «Γκιτά», που αποτελεί όπως είπαμε μέρος της Μαχαβαράτα, προφανώς ανήκει στη τρίτη ή τέταρτη εκατονταετία προ Χριστού» (στη σελ. 41 του βιβλίου «Μελέτη θρησκειών».

Φαίνεται πως η «Γκιτά» ολοκληρώθηκε σε μεταγενέστερους αιώνες και πιθανώς έχει - δεχτεί Βουδιστικές και Χριστιανικές επιδράσεις (σελ 228,232).

Εν πάση περιπτώσει ο Νταίνικεν λέει ότι το «παλαιότερο βιβλίο της ανθρωπότητας» προέρχεται από την Ουρ της Χαλδαίας, και υποστηρίζει ότι «περίπου 2.000 χρόνια π.Χ. οι Σουμέριοι (Σουμεριανοί από την Ουρ) άρχισαν να καταγράφουν το ένδοξο παρελθόν του λαού τους» (σελ. 40).

Ο Νταίνικεν κάνει λάθος όταν μιλάει για Ινδουιστικά κείμενα «τουλάχιστον προ 5.000 χρόνων» ενώ έχει ήδη πει, ότι το παλαιότερο βιβλίο της ανθρωπότητας χρονολογείται το 2.000 π.Χ. Είναι τα Σανσκριτικά κείμενα παλιότερα από τα γραπτά της Ουρ; Ποια χρονολογία από τις δύο να δεχθούμε;

Αν και οι πηγές πολλών Ινδουιστικών γραπτών χάνονται στην αρχαιότητα, οι επιστήμονες είναι προσεκτικοί όταν καλούνται να δώσουν χρονολογίες που ανήκουν βαθιά στο παρελθόν.

Ένας πυρήνας «που είναι τουλάχιστον 5.000 ετών» καθώς αναφέρεται πιο πάνω από τον Νταίνικεν - είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμος

Εν παρόδω παρατηρώ ένα άλλο θρύλο για ένα πλοηγό στην ίδια την Γκιτά. Διαβάζω:
«Το πως είναι ένα μεγάλο πεδίο μάχης στη Κουρεκσέτρα, πολεμιστής είναι ο Αργιούνα και ο σύντροφος τον οποίο ρωτάει είναι ο θεός Κρίσνα, ο μεγάλος θεός Βισνού που ήρθε σε βοήθεια του Αργιούνα με ανθρώπινη μορφή σαν αμαξηλάτης του» (Μελέτη θρησκειών σελ. 36).

Εδώ υπάρχει ένα όχημα των θεών, κι έτσι ο Νταίνικεν μιλάει για κάποιο άλλο ουράνιο πολεμικό όχημα..

Και όταν ο Αργιούτα βρήκε τους θεούς μετά από πολλούς κινδύνους, ο Ίντρα ο κύριος του ουρανού, με τη γυναίκα του Σάτσι δίπλα του, του παραχωρεί μια αποκλειστική ακρόαση.

Οι δυο τους δεν συναντούν, φυσικά τον γενναίο Αργιούνα σε κάποιον συγκεκριμένο τόπο. Τον συναντούν ενώ βρίσκονται σε ένα ουράνιο πολεμικό όχημα και μάλιστα τον προσκαλούν να ταξιδέψει στον ουρανό μαζί τους! (σελ 78).

Το βρίσκω δύσκολο να πιστέψω ότι ο Νταίνικεν παίρνει στα σοβαρά τούτους τους μύθους και λαϊκούς θρύλους. Φαίνεται καθαρά πως πολλά απ’ αυτά δεν είναι δυνατό να ληφθούν κατά γράμμα σαν γεγονότα υπό την έννοια που τα παίρνει ο Νταίνικεν και τα δέχεται στο βιβλίο του.

Ένα άλλο παράδειγμα γι’ αυτή την ίδια τη «Γκιτά» της Μαχαβαράτα είναι εκεί, που ο Αργιούνα διακηρύσσει ότι ο Κρίσνα είναι ο θεός των θεών, και ο Κρίσνα απαντάει:

Είμαι ο Βισνού... είμαι ο Ιντρα... είμαι ο Σίβα, είμαι ο ωκεανός... είμαι ο ποταμός Γάγγης... Είμαι ο Νομοθέτης, με πρόσωπα προς όλες τις κατευθύνσεις... (Μελέτη θρησκειών, σε. 49).

Ο Αργιούνα έτσι παρέχει μια όραση αυτού του μεγάλου θεού που έχει πολλά στόματα, μάτια, χέρια, μηρούς, πόδια, κοιλιές και είναι «τρομερός με πολλούς χαυλιόδοντες». Σημαίνει τούτο για τον Νταίνικεν, ότι τούτη η υπέρτατη ινδουιστική θεότης είναι στην πραγματικότητα ελέφαντας;
 
Χειρόγραφα και Βιβλικές αφηγήσεις για τη σωτηρία του Μωϋσή όταν ήταν μωρό
 
Επίσης στο 60 κεφ. ο Νταίνικεν μιλάει για μια Ινδή που έβαλε το παιδί της «σ’ ένα καλάθι και το τοποθέτησε στο ποτάμι» (σελ. 78). Συνεχίζει για να πει πως ένας αξιόλογος άνδρας ψάρεψε το παιδί από το ποτάμι και το μεγάλωσε, και ο Ερρίκοςφον Νταίνικεν παρατηρεί:

«Πράγματι μια ιστορία που δεν θ’ άξιζε να αναφερθεί αν δεν έμοιαζε τόσο με την ιστορία του Μωυσή!» (σελ. 78).

Αν δεχθούμε τη χρονολογία του Νταίνικεν - εντελώς «συντηρητικά» - δηλ. 5.000 χρόνια για τη «Μαχαβαράτα» στην οποία περιέχεται τούτη η ιστορία - προκύπτει ότι το γεγονός συνέβη πολύ πριν από τον καιρό του Μωυσή και επομένως θα δημιουργούσε αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία της Βιβλικής αφήγησης.

Εντούτοις είδαμε ότι οι επιστήμονες δέχονται σαν χρονολογία την 3η εκατονταετία προ Χριστού για τον Ινδουιστικό αυτόν θρύλο δηλ. περίπου χίλια - χρόνια μετά τον Μωυσή. Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι τούτος ο μύθος είναι δανεισμένος από τη Βίβλο και όχι το αντίστροφο.
 
Ο Αιγυπτιακός θεός Φθα και το «αστραφτερό ουράνιο όχημα του»
 
Στο ίδιο κεφάλαιο ο Νταίνικεν αναφέρει διάφορους θεούς των Αιγυπτίων και γράφει: «Το Αιγυπτιακό πάνθεον είναι καταπληκτικό.

Τα αρχαία κείμενα του λαού του Νείλου επίσης μας μιλούν για δυνατά όντα που διέσχιζαν το στερέωμα με πλοία» (σελ. 84).
Αναφέρεται σ’ ένα γνωστό κείμενο αφιερωμένο στον θεό ήλιο τον Ρα που σέρνει το πλοίο Ατεν (ηλιακός δίσκος) κατά μήκος του ουρανού.

Αντιγράφει μια άλλη επιγραφή από τις Πυραμίδες που αναφέρει ότι ο Ρα «κατευθύνει το ηλιακό σκάφος επί εκατομμύρια χρόνια» (σελ. 84). Και αυτό υποθέτει ότι είναι διαστημικό όχημα των θεών.

Ο θεός Φθα απομονώνεται για να προκαλέσει ιδιαίτερη προσοχή, ο θεός Ρα ενεργά συνδέεται με την αρχαία πόλη των Φαραώ τη Μέμφιδα.
Ξανά αντιγράφω:
«Πρέπει να πω ότι όταν ο θεός Φθα ήρθε να δώσει στον βασιλιά τα υποδείγματα, (γιορτάζοντας την επέτειο της βασιλείας του), παρουσιάσθηκε μ’ ένα αστραφτερό ουράνιο όχημα και κατόπιν εξαφανίστηκε πέρα από τον ορίζοντα.

Σήμερα αναπαραστάσεις του φτερωτού ήλιου και ιπταμένου γερακιού, που φέρνει το σήμα της αιωνιότητας και της αιώνιας ζωής, μπορεί ακόμη να βρεθούν στις πόρτες και σε ναούς στο Έδφού» (σελ84).

Επίσης πληροφορούμαστε από την ίδια εξήγηση ότι η γιορτή της επετείου θα γινόταν «έξι φορές σε εκατό χιλιάδες χρόνια»
 
Η δημιουργία των Αιγυπτιακών θεών
 
Σύμφωνα με τη Μεφιτική θεολογία ο Φθα έφερε στην ύπαρξη τους άλλους θεούς με τη σκέψη του.

Ένα άλλο αιγυπτιακό κείμενο αναφέρει πως ο Δημιουργός θεός - ήλιος ήρθε από τα ύδατα του χάους για μια εξέλιξη συνδεδεμένη με τη λειτουργία οκτώ παράδοξων θεών όπως το Σκοτάδι και ο Αρχέγονος Ωκεανός.

Γιατί αυτοί είναι προγενέστεροι του Δημιουργού θεού δεν το εξηγεί.

Άλλοι μύθοι παρουσιάζουν τον βασιλιά να παίρνει μέρος στα ταξίδια του ήλιου. Ο Εντουαρτς (I.E.S. Edwards) γράφει: «Κάθε μέρα ο βασιλιάς συνόδευε τον θεό - ήλιο στο ουράνιο ταξίδι του. Άλλοτε περιγράφεται σαν κωπηλάτης του σκάφους.

Αλλού έχει προωθηθεί στη θέση του πλοιάρχου του σκάφους» (σελ. 33).
Θα πιστεύαμε τούτο το είδος του μύθου και της λαϊκής θρησκευτικής παράδοσης, όσο θα μπορούσαμε να πιστέψουμε στην κατά γράμμα εκδοχή του Νταίνικεν για «το Αστραφτερό Όχημα» του Φθα, στο οποίο αναφερθήκαμε.

Η άποψη ότι οι θεοί συνδέθηκαν με ουράνια σκάφη είναι φυσική εξήγηση του επαναλαμβανόμενου κύκλου της ημέρας και της νύχτας. Καθώς πέφτει το σκοτάδι, οι θεοί της ημέρας νικιούνται από τους θεούς της νύχτας, αλλά οι θεοί της ημέρας θα αναστηθούν το επόμενο πρωί.

Παρόμοιοι μύθοι είναι δεμένοι και με τους θεού ς των Χαναναίων και άλλων λαών. Είναι εκπληκτικό να διαβάζεις για τέτοια «οχήματα» σαν. ενίσχυση του επιχειρήματος, ότι οι θεοί επισκέφθηκαν την ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας οχήματα αυτού του τύπου.
 
Ο Νταίνικεν αναγνωρίζει ότι οι άνθρωποι «έγιναν» θεοί
 
Η πίστη των Αιγυπτίων, ότι άνθρωποι «έγιναν» θεοί είναι σχετική με την υπόθεση που κάνει ο Νταίνικεν. Αναγνωρίζει αυτό το αξίωμα όταν μιλάει για την προέλευση του Ιμ-χοτέπ, του αιγυπτιακού θεού της Ιατρικής.

Παραθέτω: «Το κυρίως σχέδιο (ενός κτίσματος υπερφυσικής προέλευσης) . είχε γίνει από το θεοποιημένο ον του Ιμχοτέπ. Αυτός ο Ιμχοτέπ ήταν μια πολύ μυστηριώδης και έξυπνη προσωπικότητα- ο Αϊνστάιν (Einstein) του καιρού του.

Ήταν ιερέας, ιστορικός, γραμματέας, γιατρός, αρχιτέκτων, και φιλόσοφος, όλα μαζί... Ο λαμπρός Ιμχοτέπ έκτισε τη κλιμακωτή πυραμίδα της Σακκάρας για τον βασιλιά του που ονομαζόταν Ζοφέρ.

Η κατασκευή ονομάσθηκε «Οίκος της Αιωνιότητας» από τον Ιμχοτέπ. Αυτός ο ίδιος θάφτηκε σ’ αυτή έτσι που να μπορέσουν οι θεοί να τον αναστήσουν κατά την επιστροφή τους. Οι θεοί επισκέφθηκαν τους ανθρώπους και ο Ιμχοτέπ περιμένει την επιστροφή τους...».

Αυτό μοιάζει με τους μύθους της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης, αλλά ο Νταίνικεν προβάλει όσα ειδικά επιλέγει όπως «ότι οι θεοί θα τον ξυπνήσουν κατά την επιστροφή τους. Οι θεοί επισκέφθηκαν τους ανθρώπους και ο Ιμχοτέπ περιμένει την επιστροφή τους».

Ο Νταίνικεν μιλάει για ανάλογες δραστηριότητες των θεών της Ελλάδας και της Ρώμης ειδικά στο κεφάλαιο 11 του βιβλίου «Θεοί από το μακρινό διάστημα». Επίσης καταπιάνεται με αντιλήψεις αναφερόμενες στις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των θεών και των ανθρώπων (π.Χ. στις σελίδες 147 του «Θεοί από το μακρινό Διάστημα»), ακόμη κι όταν μερικοί από τους θεούς ήταν μισοί ζώα (ο.π.π. σελ. 147).

Στη συνέχεια κάνει λόγο για τους αρχαιοελληνικούς και ρωμαϊκούς θεούς, πολλοί από τους οποίους αρχικά ήταν γνωστοί μεγάλοι άνδρες που στο τέλος θεοποιήθηκαν.
 
Άνθρωποι που έγιναν θεοί
 
Οι θεοί του Ολύμπου υποτίθεται πως ενδιαφερόντουσαν συστηματικά για την ανθρωπότητα, έτοιμοι να βοηθήσουν και να ενθαρρύνουν το καλό και να εξαφανίσουν το κακό.

Καθώς είπα οι θεοί ήταν πρώτα άνθρωποι που είχαν τεράστια δύναμη και ενεργητικότητα αλλά όταν «έγιναν» θεοί φανερώθηκε πως ήσαν ατελείς και πεπερασμένο! Αν και κατείχαν μεγάλη δύναμη δεν ήσαν παντοδύναμοι και αν και «αθάνατοι», δεν ήταν κατά την πλήρη έννοια αιώνιοι.

Ήταν διαφορετικοί από τους αστρικούς θεούς όπως ο θεός Ήλιος, η θεά Σελήνη, που κινούνταν στην τροχιά τους. Αυτοί οι αστρικοί θεοί ήσαν στη πραγματικότητα αδιάφοροι για τις υποθέσεις των ανθρώπων. Στην Ομηρική εποχή πίστευαν πως κάθε θεότητα είχε το δικό της ιδιαίτερο οίκημα θαυμάσια σχεδιασμένο και επιπλωμένο.

Εφόσον οι θεοί ερχόντουσαν σαν κεραυνοί από τον ουρανό, θα έπρεπε να υπάρχουν αντάξια γήινα κατοικητήρια γι’ αυτούς έτσι ο Δίας είχε τον ναό του στην Ολυμπία, η Αθηνά είχε τον Παρθενώνα στην Αθήνα ενώ ο Απόλλων έμενε στους Δελφούς και ο καθένας τους είχε κι άλλα μικρότερα οικήματα σε διάφορα μέρη.

Ο καλός θεός Ερμής και ο πολεμικός θεός Αρης είχαν μικρότερες κατοικίες γιατί υπετίθετο ότι διαρκώς βρισκόντουσαν σε κίνηση.
 
Ένας θεός που κατέτρωγε τα παιδιά του
 
Ο Δίας ήταν ο θεός του ουρανού και του καιρού. Γύρω στο 600 π.Χ, θεωρήθηκε από τους Έλληνες ότι ήταν ο ουρανός ο ίδιος ή κάποιο μεγάλο ον που ζούσε στον ουρανό κι έτσι ήταν υπεύθυνος για τον καιρό. Υποτίθετο πως ζούσε στην κορυφή του Ολύμπου στο ψηλότερο δηλ. σημείο της Ελλάδας. Αλλά από που ήρθε;

Οι Έλληνες εξηγούσαν με ποιο τρόπο ο «δημιουργός» θεός τους ήρθε στην ύπαρξη. Ο θεός Κρόνος καταβρόχθισε όλα του τα παιδιά που απόκτησε με τη θεά Ρέα (την αδελφή του), εκτός από το νεώτερο παιδί του τον Δία, γιατί έφαγε μια πέτρα αντί για το παιδί.

Ο Δίας λοιπόν κρύφθηκε σε μια σπηλιά στη Κρήτη. Τον φύλαγαν ζώα και τον προστάτευαν οπλισμένα πνεύματα. Ο Δίας σύντομα εξανάγκασε τον Κρόνο να εξεμέσει τους αδελφούς και τις αδελφές του και «μια μεγάλη μάχη θεών και γιγάντων» έλαβε χώρα.

Από κει άρχισαν οι επισκέψεις του Δία σε ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες. .
Πόσο διαφορετικά όλα αυτά από τη μεγαλειώδη αντίληψη περί του Θεού, του Θεού της Αγίας Γραφής, του οποίου ο χαρακτήρας παρουσιάζεται στα Ιουδαιοχριστιανικά κείμενα.

Η Ελληνική αντίληψη ήθελε να λατρεύεται ένας θεός μέσω του ομοιώματός του σε άγαλμα. Έτσι δοξαζόταν αυτός ο ίδιος ο θεός.

Κατά μια έννοια αυτό αποτελεί μια ανθρωπομορφική θρησκεία, όπου οι θεοί εμφανίζονται με ανθρώπινη μορφή. Οι Έλληνες είχαν την αντίληψη ότι οι αθλητές μεταξύ όλων των ανθρώπων, πλησίαζαν περισσότερο σε φυσική τελειότητα με τους θεούς κι έτσι ήσαν και πλησιέστεροι στους θεούς αυτούς.

Τούτο ήταν συνδεδεμένο με τον «ανθρωπισμό» τους, επειδή γι’ αυτούς οι θεοί ήσαν ιδεώδη ανθρώπινα όντα.

Έτσι, φαντάζονταν τον Δία σαν θείο αθλητή και σαν τέτοιος παριστάνετο γυμνός αφού συνηθιζόταν και οι αθλητές να αγωνίζονται γυμνοί. Ο Δίας ήταν το πρότυπο του ανθρώπου, δημιουργημένος σαν τέλεια εικόνα ανθρώπου.

Έτσι ο ποιητής Όμηρος δεν έβλεπε τους ανθρώπους δημιουργημένους κατ’ εικόνα του θεού, αλλά μάλλον έβλεπε τους θεούς καμωμένοuς όμοιους με ανθρώπους.
 
Το Ανθρώπινο σώμα «θεοποιείται»
 
Ο Δίας, σαν «δημιουργός» που αγαπούσε την ανθρωπότητα, έπρεπε να εικονίζεται σαν Ιδεώδης άνθρωπος και φυσικά τέλειος.

Τούτη η «λατρεία» του ανθρώπινου σώματος φαίνεται κι από το τρόπο που οι Έλληνες ρύθμιζαν τις χρονολογίες. Οι χριστιανοί έφτιαξαν το ημερολόγιό τους από το «Έτος του Κυρίου μας» και οι Ρωμαίοι από κτίσεως Ρώμης, αλλά οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν σαν απαρχή τη πρώτη Ολυμπιάδα, το 776 π.Χ.

Μια Ολυμπιάδα ήταν περίοδος τεσσάρων ετών μεταξύ μιας θρησκευτικο - αθλητικής γιορτής και της επόμενης, που γινόταν στην Ολυμπία.

Αναφερόμενος σε τούτη τη νέα προσέγγιση προς το αθλητικό ιδεώδες ο Κάρολος Σέλτμαν (SeΙtman) γράφει:
«Ο θεσμός του οργανωμένου αθλητισμού σαν πράξη λατρείας προς τον Δία, προς το σώμα που γυμνάζεται και προς την τελειότητα σαν κάτι αφιερωμένο στον Θεό, ήταν μια νέα και πολύ εκπληκτική αντίληψη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν το αναγκαίο πρελούντιο για τη γέννηση του ουμανισμού» (Οι δώδεκα Ολύμπιοι, σελίς 40).
 
Θεοί που γεννούν άνθρωπο
 
Το πιο πάνω υλικό αποτελεί τη προϋπόθεση για μια άλλη υπόθεση του Νταίνικεν γύρω από τη σχέση μεταξύ θεών και ανθρωπότητας.

Μνημονεύσαμε τις αναφορές του στους διάφορους θεούς στο κεφάλαιο 6 του «Οχήματα των θεών». Σ’ αυτό το κεφάλαιο (και σ’ άλλα σημεία) αναφέρεται στη γονιμοποίηση ανθρώπων από θεούς: «Και βέβαια υπάρχει ακόμη μια άλλη αναφορά για γονιμοποίηση ανθρώπων από θεούς.

Όπως ο Γιλγαμές, ο Αργιούνα ο ήρως της Μαχαβαράτας αναλαμβάνει ένα μακρινό ταξίδι με σκοπό να βρει τους θεούς και να τους ζητήσει όπλα...» (σελ78). ,

Εδώ έχουμε μια άλλη «ειδική» εκδοχή, μια συνύφανση γεγονότων και φαντασίας, προσώπων και συμβόλων. Όλα παρουσιάζονται μαζί σαν αυθεντικά, σαν να μη ήταν δυνατή καμιά άλλη εκδοχή.

Αν δεν μεταχειριζόταν εικόνες από την Αγία Γραφή, θα αγνοούσαμε το επιχείρημα όπως άλλωστε κάνουμε και με άλλα σημεία των πραγματειών του. Εν τούτοις, οι Χριστιανοί, οι Ιουδαίοι και άλλοι αισθάνονται ενοχλημένοι ακόμη και ταραγμένοι από τη «μαρτυρία» που παρουσιάζει, γι’ αυτό δίδουμε μια απάντηση.

Αναφερόμαστε στην παρατήρηση του που αφορά «τη γονιμοποίηση ανθρωπίνων όντων από θεούς».
Μερικές από τις θέσεις του Νταίνικεν πάνω στο θέμα, αναφέρονται μαζί με τις παρατηρήσεις μας:

Οι θεοί του απώτερου παρελθόντος άφησαν αμέτρητα ίχνη τα οποία μπορούμε σήμερα να διαβάσουμε και να τα εξηγήσουμε για πρώτη φορά... Το ταξίδι στο διάστημα τόσο επίκαιρο σήμερα, δεν ήταν πρόβλημα αλλά πραγματικότητα για τους ανθρώπους
χιλιάδες χρόνων πριν (σελ. 11).

Μια τρελή θεωρία γίνεται έτσι πραγματικότητα. Το «πρόβλημα» λύθηκε, «διαβάζουμε» τα σημάδια που αφέθηκαν από τους θεούς, και τα διαστημικά ταξίδια υπήρξαν «πραγματικότητα» για τους ανθρώπους χιλιάδες χρόνια πριν.

Είναι λοιπόν όλα τόσο βέβαια; Ο Νταίνικεν συνεχίζει να μας δίνει τις όχι ικανοποιητικά στηριγμένες υποθέσεις του σαν γεγονότα και κατόπιν προχωρεί προς φαντασιώδη συμπεράσματα.

«Αν και δεν ξέρω ποιες είναι αυτές οι εξωγήινες διάνοιες κι από ποιόν πλανήτη ήρθαν, εν τούτοις υποστηρίζω, ότι τούτοι οι ξένοι εκμηδένισαν ένα μέρος της υπάρχουσας ανθρωπότητας του καιρού εκείνου και παρήγαν ένα νέο, ίσως τον πρώτο έμφρονα άνθρωπο» (σελ. 12).

Ο συγγραφέας παραδέχεται πως δεν γνωρίζει ποιοι ήσαν ούτε από που ήρθαν - εν τούτοις αν έχουν αφήσει αυτό τα «αναρίθμητα ίχνη» τα οποία «μπορούμε να διαβάσουμε και να εξηγήσουμε σήμερα» γιατί να κάμει μια τέτοια παραδοχή;

Ακόμη κι όταν αντιμετωπίζει τη μεγάλη έλλειψη αποδείξεων ο Νταίνικεν δεν στερεύει από ιδέες. Στη σελίδα 76 μας λέει ότι μερικοί από τους θεούς ήρθαν «από το αστρικό άθροισμα των Πλειάδων», ενώ στις σελίδες 154 και 155 πιθανολογεί επισκέπτες από τον Άρη.
 
Από πού ήρθε ο Έμφρων Ανθρωπος του Νταίνικεν
 
Είναι δύσκολο επίσης να καταλάβουμε κάτι γύρω από τους θεούς - ανθρώπους του Νταίνικεν, τους υποτιθέμενους πρώτους έμφρονες ανθρώπους.

Στη σελίδα 155 προχωρεί ακόμη ένα βήμα παρά πέρα στην εικασία του καθώς προτείνει τη δυνατότητα, οι διαστημικοί επισκέπτες του πράγματι να ήρθαν από τον Άρη - ξανά παράγοντας τον έμφρονα άνθρωπο δια διασταυρώσεως «με τα ημι - έξυπνα όντα που ζούσαν εκεί».

Εδώ φθάνει ίσως στο πιο παράδοξο σημείο. Αυτοί οι κακούργοι άνθρωποι, αυτοί-οι γίγαντες που ήσαν θεοί - άνθρωποι «τελικά πέθαναν» (σελ. 155). Ασφαλώς δεν μπορεί αυτή να ήταν η τύχη μιας τέτοιας υπέρ - φυλής. Θα περιμέναμε, να πεθάνουν οι πιο αδύνατοι γήινοι θνητοί.

Αλλά τότε θα έπρεπε σήμερα να βρίσκουμε αυτούς τoυς θεούς - ανθρώπους πράγμα που δεν είναι εύκολο. Ο Νταίνικεν θέλει επίσης αυτοί οι γίγαντες που ήρθαν από τ’ άστρα «να μετακίνησαν τεράστιους βρόχους», αλλά εμείς ξέρουμε από γραπτές μαρτυρίες και άλλα δεδομένα, ότι οι Πυραμίδες και τα τεράστια αγάλματα στο Νησί του Πάσχα δεν χρειάσθηκαν βοήθεια γιγάντων. Έτσι άλλο ένα διαστημικό όχημα πήρε φωτιά μαζί με τον γίγαντα αστροναύτη - γονιμοποιό - κατασκευαστή στην άβυσσο των μη τεκμηριωμένων θεωριών.

Το βιβλίο «Οχήματα των θεών» είναι ένα παράξενο βιβλίο. Στη σελίδα 58 έχουμε ραδιοφωνικά κύματα που προέρχονται από νοήμονα όντα στο διάστημα. Σ’ αυτό το μέρος ο Νταίνικεν λέει:
«Τούτη η διαπίστωση θα μπορούσε να ήταν ένα είδος χαριστικής βολής για την αναζήτηση άλλων ζώντων οργανισμών στο σύμπαν».

Αλλά μας μίλησε για θεούς που μας επισκέφθηκαν από το διάστημα, και ότι τούτοι οι επισκέπτες διασταυρώθηκαν με τους ανθρώπους. Πού λοιπόν σταματούν οι αντιφάσεις του;
Προκαλώντας τη χριστιανική πίστη ο Νταίνικεν ρωτάει «αν έστω και ένας χριστιανός θα ήταν διατεθειμένος να αναγνωρίσει τον θεό του προ-ινκαϊκού πολιτισμού, σαν τον γνήσιο θεό εξ αφορμής των ανασκαφών στο Περού» (σελ. 73).

Πιστεύουμε πως η απάντηση είναι «ΟΧΙ», γιατί οι αποδείξεις που προσφέρει δεν εδραιώνουν τέτοια δραστική μεταβολή. Εν τούτοις ας συνδέσουμε και τούτο με τον Νταίνικεν και τη διακήρυξή του ότι οι θεοί ήρθαν στη γη και επηρέασαν τη μεταγενέστερη ζωή!
Οι θρησκευτικές παραδόσεις των προ -Ινκαϊκών λαών λένε πως τ’ άστρα κατοικούνταν και ότι οι «θεοί» κατέβηκαν σ’ αυτούς από το αστρικό άθροισμα των Πλειάδων... και υποσχέθηκαν αθανασία στους ανθρώπους ατομικό... (σελ. 76).
 
Οι θεοί κάνουν μερικά πειράματα αναπαραγωγής με ανθρώπους
 
Τούτη η υπόσχεση περί αθανασίας συνδέεται με τη γονιμοποίηση από τους θεούς γιατί ο Νταίνικεν τη συνδέει με το Έπος του Γιλγαμές, που περιλαμβάνει τη βαβυλωνιακή ιστορία περί Kατακλυσμού: .

«Πληροφορούμαστε ότι ο Γιλγαμές ήταν ένα μείγμα «θεού» και ανθρώπου - δυο τρίτα «θεός» ένα τρίτο άνθρωπος. Προσκυνητές που είχαν έρθει από την Ερεχ (βάρκα) τον ατένιζαν με φόβο και τρόμο, γιατί δεν είχαν ποτέ δει τον όμοιό του σε ομορφιά και δύναμη.

Μ’ άλλα λόγια, η αρχή της διήγησης περιλαμβάνει πάλι την ιδέα της διασταύρωσης μεταξύ θεού και ανθρώπου» (σελ. 64). Σύμφωνα με τη θεωρία του Νταίνικεν επίσης, «χρειάσθηκαν μερικό πειράματα πριν οι άνθρωποι γίνουν τελικά επιτυχημένοι τύποι, όπως ο θεός τους ήθελε» (σελ. 62).

Μια άλλη αντίφαση ακολουθεί, καθώς ο συγγραφέας αναφέρει: «μπορούμε να παραδεχθούμε, ότι σήμερα είμαστε παρόμοια δημιουργημένοι μ’ αυτό τα μυθικά μη καθοριζόμενα όντα».

Εν τούτοις είχε πει ότι η φυλή αυτή «τελικά εξαλείφθηκε» (βλέπε πιο πάνω) αν και υπετίθετο ότι σ’ αυτήν ανήκε ο έμφρων άνθρωπος δηλ. ο σημερινός άνθρωπος.

Αυτές οι αντιφάσεις και συγχύσεις - που θα καταλήξουν; Το βιβλίο του Νταίνικεν έχει επιφέρει σύγχυση σε πολλούς ανθρώπους που το πήραν στα σοβαρά.

Όταν συζητούμε για την πίστη που δίνουν μερικοί στις θεωρίες του, είναι εύλογο να συζητήσουμε προηγουμένως την ερμηνεία του Νταίνικεν σχετικά με τη Βίβλο. Τούτο το βιβλίο, που κρατάς στα χέρια σου και αντιπαραβάλλεται στα «Οχήματα», δεν προορίζεται μόνο για χριστιανούς αναγνώστες.

Είναι δύσκολο να εξηγηθεί γιατί η Βίβλος δεν μπορεί να διαβασθεί και να γίνει κατανοητή από τον καθένα με τον τρόπο που ένα «συνηθισμένο» βιβλίο μπορεί να διαβαστεί. Πνευματικά κείμενα χρειάζονται πνευματική γλώσσα και πνευματική κατανόηση.

Η Βίβλος είναι από μόνη της αυθεντική καθώς παρουσιάζει δογματική και θεολογία, αλλά τούτη η ενδογενής αυθεντία δεν είναι πάντα εύκολα καταφανής.

Περίπου μια ίδια θέση μπορεί να ισχυριστεί κανείς και για άλλα «πνευματικά» κείμενα. Μόνο η εμβάθυνση στην ιδιαιτερότητα μιας θρησκείας ή φιλοσοφίας κάνει το κείμενο πιο κατανοητό.

Φαίνεται πως ο Θεός ζητάει κάποιο βαθμό πίστης, πριν κάποιος μπορέσει να εκτιμήσει τα θαυμάσια του βιβλίου Του. Πολλοί το πλησιάζουν με κυνισμό ή με υπεροπτική και κριτική διάθεση. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός θα ήταν «τυχερός» να έβρισκε έναν που θα δείξει κάποιο ενδιαφέρον.

Αν και σε τέτοιους ακόμα ανθρώπους οι θησαυροί του βιβλίου δεν αποκαλύπτονται, αφού τούτο το βιβλίο των πνευματικών αξιών απαιτεί και πνευματική κατανόηση. Στη πραγματικότητα χρειάζεται μια δεύτερη γέννηση εκ του Πνεύματος του Θεού ο Οποίος - σύμφωνα άλλωστε και με την ίδια τη Βίβλο - είναι ο συγγραφέας της Βίβλου.
 
Τι λέει η Αγία Γραφή για τους Υιούς του Θεού
 
Για τους χριστιανούς και τους Ιουδαίους η εκδοχή που παρουσιάζεται από τον Νταίνικεν, ότι οι θεοί γονιμοποίησαν ανθρώπινα όντα με θεών «σπέρμα» είναι προσβλητική και βασισμένη σε απαράδεκτη ερμηνεία.

Στη σελίδα 51 ρωτάει «από που ήρθαν οι υιοί του Θεού» και συνεχίζει αναφερόμενος στη Γένεση (6:4) ότι υπήρξαν γίγαντες στη γη εκείνες τις μέρες. Και συνεχίζει:

«Άλλη μια φορά βλέπουμε τους υιούς του θεού να διασταυρώνονται με ανθρώπινα όντα. Εδώ, επίσης, έχουμε και την πρώτη νύξη για τους γίγαντες...

Τι είδος όντων ήταν αυτοί οι «γίγαντες»;
Ήσαν οι προπάτορές μας που έκτισαν τα γιγάντια κτίσματα και δίχως προσπάθεια μετακίνησαν τους μονόλιθους;
Ήσαν τεχνικά αναπτυγμένοι ταξιδιώτες του διαστήματος που προέρχονταν από κάποιο άλλο άστρο;»

Ας εξετάσουμε σ’ αυτό το σημείο, τι λέει η Βίβλος. Πρώτα τούτοι οι «γίγαντες» μας παρουσιάζονται στο κείμενο πολλά πολλά χρόνια μετά τον Αδάμ, που καθώς η Βίβλος αναφέρει, ήταν ο πρώτος άνθρωπος.

Η λέξη «γίγας» χρησιμοποιείται ξανά σε απλές διηγήσεις της Βίβλου - ένα παράδειγμα στους Αριθμούς (13:13) όπου αναφέρεται σε κάποιο είδος ανθρώπων που δεν ήταν κατά μέρος θεοί και κατά μέρος... άνθρωποι.

Σύμφωνα με τη Βίβλο δύο κλάδοι αναπτύχθηκαν στην ανθρώπινη ιστορία μέχρι τους χρόνους τούτης της μνείας περί «των Υιών του θεού» στη Γένεση, κεφ. 6. Ο ένας ήταν ο θεοσεβής κλάδος του Σηθ και ο άλλος ο ασεβής του Κάιν που σκότωσε. τον αδελφό του Αβελ και εξορίστηκε.

Το πρώτο ανθρώπινο βρέφος σύμφωνα με τη Βίβλο έγινε δολοφόνος.
Πολλοί μελετητές της Αγίας Γραφής δέχονται, ότι «οι Υιοί του θεού» κατάγονταν από τον κλάδο του Σηθ και ότι σε κάποιο μέτρο κάποιοι «γάμοι» έλαβαν χώρα με τις «θυγατέρες των ανθρώπων» του κλάδου των μη θεοσεβών του Κάιν.

Η φράση ότι «υπήρχαν γίγαντες στη γη εκείνες τις μέρες» είναι απλώς μια παρουσίαση της υφισταμένης πραγματικότητας, ένα παράδειγμα άλλων γεγονότων σε τούτη τη συνοπτική ιστορία των πρώτων ημερών της ανθρωπότητας.

Ήταν τούτοι οι γίγαντες «άγγελοι»; Ο Ιησούς είπε ότι οι άγγελοι δεν ανήκουν σε φύλα (Ματθαίος 22:30) και όταν οι άνθρωποι εισέρχονται στην αιωνιότητα ύστερα απ’ αυτή τη ζωή, δεν παντρεύονται.

Άλλοι μελετητές πιστεύουν ότι «οι υιοί του θεού» είναι ξεπεσμένοι άγγελοι που συγκατοίκησαν «με τις θυγατέρες των ανθρώπών» και ότι οι γίγαντες ήταν το αποτέλεσμα τούτης της ένωσης. Εν τούτοις «έλαβαν γυναίκας» ήταν η συνηθισμένη έκφραση για το γάμο και δεν αναφέρεται σε περιπτωσιακή γενετήσια σχέση.

Επίσης ο όρος «γίγας» δεν χρησιμοποιείται κατά ειδικό τρόπο: μπορεί να σημαίνει «γίγας» όπως τον εννοούμε στους σύγχρονους καιρούς (οι γίγαντες ήταν σχετικά γνωστοί σ’ όλους τους αιώνες).

Η Εβραϊκή αφήγηση δεν υποδηλώνει μια περιπτωσιακή σχέση μεταξύ της γενετήσιας ένωσης και των γιγάντων, επομένως δεν υπάρχει πειστικό επιχείρημα που να δείχνει πως τούτη η σχέση συνδέεται με όσα αναφέρονται για τη γέννηση των γιγάντων. «Υπήρχαν γίγαντες επί της γης» στη Γ ένεση 6:4 είναι μια μεταγενέστερη αναφορά από εκείνη της γενετήσιας σχέσης του εδαφίου 2 και οι δύο αναφορές δεν συνδέουν αναγκαστικά τις δυο περιπτώσεις.

Εν πάση περιπτώσει η διδασκαλία της Βίβλου είναι διαφορετική απ’ αυτήν του Νταίνικεν, που επιμένει ότι ο έμφρων άνθρωπος πάρθηκε σε κάποιον άλλο πλανήτη και υπέστη επανειλημμένα βιολογικά πειράματα με ανεπιτυχή αποτελέσματα (σελ. 7172). σύμφωνα με τη θεωρία του στην ίδια τη γη.

«Λίγες διαλεγμένες γυναίκες θα γονιμοποιούνται από τους αστροναύτες. Έτσι μια νέα φυλή θα γινόταν που θα ανέβαινε κατά μια βαθμίδα στη φυσική εξέλιξη» (σελ. 25). .

Ο Ροβέρτος Γουϊφλω, καθηγητής της Μηχανικής στο Πολυτεχνείο της Βιργινίας των ΗΠΑ έγραψε ένα βιβλιαράκι που παρουσιάζει στοιχεία από 15.000 χρονολογήσεις ραδιοάνθρακα. ( Αναφέρει στις σελίδες 3-4:

«Μ’ αυτή τη μέθοδο που ανακαλύφθηκε από τον Δρα Λίμπυ (Ιibby) γύρω στο 1914 και για την οποία πήρε το βραβείο Νομπέλ, έγινε δυνατό μέσω της συνδυασμένης εργασίας περίπου 91 πανεπιστημίων και εργαστηρίων από πολλές χώρες, να συγκεντρωθούν πάνω από 15.000 χρονολογήσεις άλλοτε ζώντων οργανισμών, που μαζεύτηκαν απ’ όλο το πρόσωπο της γης.

Πραγματικά, τίποτε δεν έμεινε έξω από τούτη τη μεγάλη προσπάθεια. Τούτη η μέθοδος, που ονομάζεται χρονολόγηση με ραδιοάνθρακα, μας δίνει μονάχα τη χρονολογία του θανάτου του άλλοτε ζωντανού οργανισμού.

Επίσης, επειδή χρησιμοποιεί ένα ισότοπο που έχει μέσο όρο ζωής 5570 χρόνια, μπορεί να ανιχνεύσει χρονολογίες θανάτου που κυμαίνονται μεταξύ 6 ή 7 φορές την τιμή αυτή. Κάθε τι πιο παλιό θα φανεί σαν... μη χρονολογήσιμο δείγμα».

Εκατομμύρια ετών τελικά συμπτύσσονται μέσα στους πρόσφατους χρόνους.

Το πρώτο καταπληκτικό πράγμα που προκύπτει από την παρατήρηση όλων αυτών των χρονολογιών, οι οποίες εν παρόδω είναι προσιτές για τον καθένα σας στην ετήσια έκδοση «Ραδιάνθρακας» (Radiocarbon), είναι ότι κάθε τι που συνέλεξαν, σχεδόν δίχως εξαίρεση, έχει αποδειχθεί χρονολογήσιμο.

Στο κατάλογο των δειγμάτων που χρονολόγησαν, βρίσκουμε πρακτικά όλα τα απολιθώματα και τους «προϊστορικούς» ανθρώπους, που υποτίθετο ότι ανήκαν σε εποχές πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Παραθέτω ένα ενδεικτικό κατάλογο που έχω καταρτίσει για πάνω από 220 δείγματα αναγνωρισμένα σαν απολιθώματα. Πρόκειται για 220 δείγματα από τα 15.000.

Για παράδειγμα: είναι ο Νεανδερτάλιος Ανθρωπος - 32.000 χρόνων, είναι η «τίγρις μαχαιρόδους» που ελήφθη από μια τεράστια συσσώρευση απολιθωμένων ιστών στη Λαμπρέα - ταρπιτς (Ιa Brea Tar PitS) στο Λος Αντζελες - 28.000 χρόνων, είναι άνθραξ υποτίθεται της λιθανθρακοφόρου περιόδου, που υπολογίστηκε σαν να υπήρξε πριν από 200 - 300 εκατομμύρια χρόνια και που χρονολογήθηκε σαν 1680 χρόνων.

Είναι ένα απολιθωμένο δένδρο που χρονολογήθηκε στη Ρωσία - 11.700 χρόνων. Είναι ένας από τους υποτιθέμενους προϊστορικούς ανθρώπους: ο άνθρωπος της Ροδεσίας ή του «Μπρόουκεν - Χιλλ» (Broken ΗίΙΙ) όπως ονομάσθηκε 9.000 χρόνων.

Είναι ένας άλλος Νεανδερτάλιος 40.000 χρόνων. Είναι ένα απολιθωμένο ξύλο - 10.000 χρόνων. Είναι μια ολόκληρη συλλογή από προϊστορικά -ήδη εξαλειφθέντα- ζώα, που βρέθηκαν κοντά στην Ηβανσβιλλ (EvansviΙΙe) της Ινδιάνας των ΗΠΑ - 9.400 χρόνων.

Είναι οσταμαστόδοντος που βρέθηκαν στην Ταιμσβιλλ (ThamesviΙΙe) και στο Τσάταμ (Chatham) του Οντάριο (Ontario) του Καναδά - 8.900 ετών. Ακόμη και αργό πετρέλαιο που υποτίθεται ότι είναι της λιθανθρακοφόρου περιόδου χρονολογήθηκε στην Καλιφόρνια και φυσικό αέριο στο Μισισιπί (Mississipi) των ΗΠΑ.

Τελικά εν όψει της δημοσιότητας που δόθηκε στο έργο του Δρος Λήκεν (Ιeaken) για ένα εύρημά του στο φαράγγι του Ολντουβάϊ (OΙduvai) στην Ανατολική Αφρική και κατά το οποίο ένα «ανθρωποειδές» κρανίο αναφερόταν ότι ήταν 2 έως 4 εκατομμυρίων ετών ηλικίας, κόκκαλα θηλαστικών στην ίδια θέση και στο ίδιο βάθος, τώρα χρονολογήθηκαν και όπως δημοσιεύτηκε στην έκδοση τούτου του έτους, είναι 10.100 ετών.

Ακόμη τα ευρήματα που αναφέρονται πιο πρόσφατα, στο τεύχος της 20ής Σεπτεμβρίου 1969 της έκδοσης «ΦΥΣΗ» (Nature) που είναι παλιότερα από τα ευρήματα του Λήκεν στην κοιλάδα Ομο της Αιθιοπίας, χρονολογήθηκαν τώρα με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα στα 15500 χρόνια.

Κάτω από το φως τέτοιων μαρτυριών, μερικοί επιστήμονες αδίστακτα παραδέχονται, ότι θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή επανεκτίμηση της όλης γεωλογικής κλίμακας χρονολόγησης και άλλων επίσης τομέων της παλαιοντολογίας.

Πολλοί εν τούτοις, προφανώς αγνοούν τούτες τις χρονολογήσεις με την ελπίδα ότι η μέθοδος του ραδιοάνθρακα μπορεί να μην βγει τόσο ακριβής.

Ο αληθινός Θεός έχει έρθει στη γη στο πρόσωπο του Υιού του Ιησού Χριστού. Οι άνθρωποι ανεβαίνουν σε ένα χώρο πέραν της γης αλλά ,όχι με διαστημόπλοια ή με σώματα που χρειάζονται ειδικά κράνη προστασίας από τη φωτιά.

Ο Ιησούς Χριστός προσφέρει αιώνια ζωή και όταν τούτη η ζωή τελικά φθάσει στην πληρότητά της, τούτο το φθαρτό θα ενδυθεί αφθαρσία και το θνητό αθανασία (Α΄ Κορ. 15:53).

Αυτή είναι η χριστιανική ελπίδα που θα πραγματοποιηθεί όταν ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού επιστρέψει. Η υπόσχεσή Του επαναλαμβάνεται στο τέλος της Αγίας Γραφής με την κατάλληλη απάντηση του χριστιανού:
«Ναι, Ερχου, Κύριε Ιησού» (Αποκ. 22:20)



''Ύστατη Πνοή''
Περισσότερα >>
Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο
Βασίλισσα χωρίς Βασίλειο
Γράφει η Κατερί ...
Περισσότερα >>