Τὶς συμπληγάδες τῆς ζωῆς, ποιὸς θὰ ἀναχαιτίσῃ

καὶ τὸ στρατὶ τὸ θλιβερὸ, ποιὸς θὰ ἀνηφορίσῃ;

Εἶσαι Ἐσὺ γιὰ μᾶς Χριστὲ, ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή,

καὶ κάλεσμα σωτήριο, ἐμφύσημα, πνοή.

Ἡ αὔρα ποὺ δροσίζει, ἀνάψυξις ψυχῶν,

ἡ ἔνθεος ἡ δρόσος, σβήσιμο τῶν φλογῶν,

ποὺ κατακαίουν τὴν ψυχὴ, ὅταν θὰ ἁμαρτήσῃ,

χαρίζεις τὴ μετάνοια, γίνεσαι νᾶμα, βρύση.

Πύργωμα ἀδιάσειστο, θεμέλιο ἀρραγές,

λίθος ὁ κραταιότατος, στηρίζεις τὶς ψυχές,

ποὺ σ᾿ ἔχουνε γιὰ ἔρεισμα, γιὰ σταθερὰ ἐλπίδα,

σ᾿ ἔχουν γιὰ φάρο φαεινό, ἀνεξάλειπτη σφραγίδα.

Τὴ λεωφόρο τὴν πλατειά, νὰ μὴν ἀκολουθήσω,

καὶ ἁμαρτία ζοφερὴ, κάνε μὲ νὰ μισήσω.

Μετέωρο οὐράνιο, γίνου στὴν ὕπαρξὴ μου

καὶ ἆσμα λιγυρόφθογγο, παντοτιν᾿ ἐκλογὴ μου.

Τὸν πάντερπνο Παράδεισο, ποὺ ἔφτιασες γιὰ μένα,

ἀξίωσε νὰ τὸν γευτῶ, νὰ γίνῃ θεῖο θρέμμα,

νὰ τρέφομαι παντοτινά, ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις,

μὴ μὲ στερήσῃς Κύριε, ἀπὸ τὶς ἀναπαύσεις.