Κύριε τῶν δυνάμεων, ἀστείρευτη πηγή,

πλούσια τὰ ἐλέη Σου, σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γῆ.

Λειβάδια ἀνθοστόλιστα καὶ γάργαρες βρυσοῦλες,

πτηνὰ τὰ καλλικέλαδα, μαγευτικὲς λιμνοῦλες.

Τἄστρα ποὺ λάμπουν φωτεινά,

στῆς νύχτας τὴ σαγήνη,

μοιάζουν μὲ μάτια φαεινά,

στὴν ἀπεραντωσύνη.

Χριστὲ μου δώσμου τὴ χαρά,

διῶξε καὶ τὸ σκοτάδι,

φυγάδευσε τὴ συμφορά,

τοῦ πόνου τὸ ὑφάδι.

Ὁδοιπορῶ κοπιαστικά,

μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν πλάση

καὶ θρέψε μὲ χορταστικά,

μὲ Χάρη θεία. Ἡ στάση

ἀπέναντι στὴν προσευχή,

φτερούγα μὲ ὑψώνει,

μὲ καθιστᾶ πανευτυχῆ,

μὲ Κύριο μὲ ἑνώνει.

Χριστὲ μου τὸ ξεχείλισμα,

καρδίας πονεμένης,

λυτρωτικὸ πλημμύρισμα,

φωτιᾶς μου ἀναμμένης.

Δροσοσταλιὰ κι ἀναψυχή,

φάσμα χρυσοῦ ὀνείρου,

εἶσαι ἐσὺ γιὰ τὴν ψυχή,

ὁ Κύριος τοῦ ἀπείρου.