Ο Κώστας Γαβράς εισέπραξε από το ΥΠΠΟ για το βίντεο με θέμα την Ακρόπολη, 310.544 ευρώ ευρω.
Η σχετική σύμβαση υπεγράφη το 2003 και αναφερόταν σε «ένα βωβό διηγηματικό κύκλο» που θα παρουσιαζόταν στην Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
Το έργο του κ. Γαβρά βασίζεται σε ένα πρωτόλειο σενάριο συρραφής εικόνων του Παρθενώνα με χρονολογική διάταξη.
Η αισθητική που διέπει αυτο το ψηφιακό εικονογράφημα είναι εμπνευσμένη και σχεδόν ταυτόσημη με την «αισθητική» φυλλαδίων αρχαιολάγνου περιεχομένου που διανέμονταν δωρεάν στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 και σήμερα αποτελούν ιδεολογικό ντεκόρ εθνικοφρόνων τηλεανθρώπων.
Είναι απορίας άξιον πως ένας καταξιωμένος παγκοσμίως σκηνοθέτης, Έλληνας στην καταγωγή, δεν αντελήφθη ότι η ψηφιακή του εκδοχή για τον Παρθενώνα είναι αναχρονιστική, δυσανάλογα υποδεέστερη των ικανοτήτων του και αντιαισθητική.
Το «τημ» του κ. Γαβρά υποτίμησε την άξια της αρμονίας των όγκων και των διαστάσεων του αρχαίου κτηρίου και το παρουσιάζουν ως νέο-κλασικίζων κατασκεύασμα.
Ο σκηνοθέτης τους ή δεν γνώριζε, ή δεν επιθυμούσε, να καθοδηγήσει τις εργασίες, με τρόπο ώστε το αποτέλεσμα να είναι συνεπές με τον χαρακτηρισμό ως ενημερωτικό βίντεο, αλλά και με την σοβαρότητα της αξίας του παγκόσμιου πολιτιστικού μνημείου.
Στην προσπάθεια του να αποδώσει το θέμα με την καινούρια τεχνική που συνδυάζει τρισδιάστατο χώρο, με επεξεργασμένη στο κομπιούτερ real δράση, κατέληξε σε κωμικοτραγικής ασκήμιας σκηνές: Σκαρφαλωμένα ανθρωποειδή σε εμφανώς μη ρεαλιστική αναπαράσταση του Παρθενώνα, επιδίδονται σε πράξεις που δεν πείθουν ούτε ως σκηνοθεσία, ούτε ως ψηφιακή επεξεργασία, όπως το πανομοιότυπο σε πολλές επαναλήψεις πριόνισμα μαρμάρων (γνωστή φτηνή μέθοδος η επαναχρησιμοποίηση) ή το γκρέμισμα μαρμάρων που σπάζουν σαν να είναι από άλλο υλικό (ανικανότητα animators)
Η ψηφιακή λήψη είναι επαναλαμβανόμενη χωρίς έμπνευση και αγχωμένη από τον φόβο αποκάλυψης κακοτεχνιών (συνεχώς μακρινά πλάνα και κυκλική κίνηση).
Οι διαστάσεις του Παρθενώνα αλλοιώνονται και το κτήριο δείχνει άλλο. Εκτός κι αν η μακέτα του Παρθενώνα είναι λάθος. Η πιο σωστή αναλογία είναι όταν χρησιμοποιείται ο εναπομείναν υπαρκτός ναός.
Κανείς δεν πρόσεξε ,ή δεν τους ενδιέφερε, ότι το μέγεθος και οι αναλογίες των ανθρώπων που παίζουν δεν συνάδουν με τις αναλογίες του περιβάλλοντος χώρου;
Ουδείς αντελήφθη ότι το μοντάζ είναι χοντροκομμένα πρωτόλειο, ή απλά αυτό συνέφερε για να καλυφθεί το ροκάνισμα χρόνου;
Το βίντεο του Κ. Γαβρά υπήρξε μια πλήρως αποτυχημένη απόπειρα του να ασχοληθεί ο διάσημος σκηνοθέτης με την σύγχρονη ψηφιακή εικόνα (το animation) και το υπεράνω καταγγελτικού λόγου θέμα του Παρθενώνα. Όλοι δικαιούνται φυσικά μια αποτυχία.
Ο κ. Γαβράς πούλησε στην Ελλάδα 310. 544 ευρω ένα βίντεο για την Ακρόπολη που έχει αληθινό χρόνο διάρκειας πολύ μικρότερο του αναφερομένου επισήμως.
Η προσεκτική παρακολούθηση της προβολής από επαΐοντα αποδεικνύει ότι: Από τα 6,30 λεπτά προβολής (αφαιρέσαμε ήδη το ένα λεπτό των τίτλων) μόνο τα 3 λεπτά είναι σκηνοθετημένα έτσι ώστε να πληρούν στοιχειωδώς κανόνες δημιουργικής βιντεογράφησης. Έχουν δηλαδή κάποια -υποτυπώδη έστω – δράση και εναλλαγή πλάνων. Τα άλλα 3,30 λεπτά είναι, όπως λένε οι animators, νεκρός χρονος, ή όπως λέγανε οι παλιοί κινηματογραφιστές χαμένο φιλμ: Τα 3,30 λεπτά από τα 6,30 λεπτά διαρκείας του βίντεο είναι φωτογραφική παρουσίαση δυο σχεδίων και δυο μακετών που ήδη είχαν παίξει και που έχουν μηδενικό κόστος !
Ο κ. Γαβράς εισέπραξε από τους Έλληνες για ενημερωτικό βίντεο πραγματικής διάρκειας 3 λεπτών, 100.000 ευρω το λεπτό.
Τεχνοκριτικός |
Αγγλικά
