www.acapus.com Greek         Αγγλικά Last updated 23/12/2004    
    

    

Photo Album
Αναζήτηση

         
  
  
Ο σατανισμός, Μορφές σατανισμού, Διδασκαλία, Σατανιστικές πρακτικές, Κίνητρα, Διαδικασία-ένταξη, Επιπτώσεις, Αντιμετώπιση, Μήνυμα ελπίδας.

Ἀνακοινωθέν τῆς 8.6.1995
Ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων πληροφορηθεῖσα περί τοῦ ζητήματος, τό ὁποῖον ἀνέκυψε, σέ μερικά Μέσα Ἐνημερώσεως, περί συμμετοχῆς τοῦ Γραμματέως αὐτῆς π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου στήν δίκη τῶν σατανιστῶν, ἀνακοινώνει τά ἀκόλουθα:

α) Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐπί τοῦ προκειμένου θέματος λόγον, καθόσον στήν περί ἀνθρώπου διδασκαλία της διδάσκει ὅτι, μέ τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου ἀχρειοῦται μέν ἀλλά δέν καταστρέφεται ἡ ἀληθινή φύση τοῦ ἀνθρώπου (δηλαδή τό "κατ' εἰκόνα") καί ἑπομένως σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία ὑπάρχει πάντοτε καί γιά ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο ἡ ἐλπίδα. Ἡ ἄβυσσος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τό μέγεθος τῆς ἁμαρτίας καί ἀπό τήν κακότητα τοῦ σατανᾶ. Πέραν ἀπ' αὐτό ἡ Ὀρθοδοξία πιστεύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι καί μένει τρεπτός καί ἀλλοιωτός καί πρός τό καλό καί πρός τό κακό.

β) Σύμφωνα μέ τά πορίσματα τῆς ΣΤ´ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱ. Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στήν Μυτιλήνη (Ἰούνιος 1994) μέ γενικό θέμα τόν "Νεοσατανισμό", ὁ σατανισμός καταδικάζεται σάν κίνηση πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν σωματικό καί πνευματικό θάνατο. Σύμφωνα μέ τήν διατύπωση τῶν ἐπισήμων προτάσεων τῆς Συνδιασκέψεως δέν ὑπάρχουν ἐγκληματικές προσωπικότητες, ἀλλά ἐγκληματικά δόγματα καί ἀντεστραμμένη ἠθική, πού ὑποδουλώνουν τόν ἄνθρωπο, τοῦ ἀφαιροῦν τήν ἐλευθερία καί ἐξωθοῦν τά θύματα σέ ἐγκληματικές πράξεις.

Ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων ἐκφράζει τήν συμπάθεια καί τήν στοργή της πρός τίς οἰκογένειες τῶν θυμάτων τῶν σατανιστῶν, ὅπως καί στίς τραγικές οἰκογένειες ἐκείνων, πού καλοῦνται τώρα νά λογοδοτήσουν γιά τά τρομακτικά ἐγκλήματα πού διεπράχθησαν.

Ἐκτιμοῦμε ὅτι αὐτή ἡ δίκη θά πρέπει νά ἀφυπνίση τήν Πολιτεία καί ὅλους τούς ἁρμοδίους φορεῖς, ὥστε νά ἀναλάβουν τίς εὐθῦνες τους καί νά πάρουν τά κατάλληλα μέτρα γιά νά μή θρηνήσωμε πλέον ἄλλα θύματα.

***

(Ἀπό τό περιοδικό "ΔΙΑΛΟΓΟΣ", 4/1995, σελ.13)

Η ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ


Τό πρόβλημα
Ἡ δίκη στό μικτό ὁρκωτό δικαστήριο γιά τήν ὑπόθεση τοῦ σατανισμοῦ συγκλονίζει καί πάλι τό Πανελλήνιο. Τά ἐγκλήματα εἶναι πράγματι φρικιαστικά καί ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ὅρος θρησκεία δέν εἶναι πλέον πάντα κάτι θετικό. Ὑπάρχουν ἀντίστροφες θρησκεῖες μέ ἀντίστροφη ἠθική καί ἀπόλυτη ἀπαίτηση στήν ζωή τῶν ὀπαδῶν.

Ἡ ἀντιστροφή αὐτή κορυφώνεται κυριολεκτικά στόν νεοσατανισμό, μέ ἀποτέλεσμα τά θύματα νά διαπράττουν ἀκόμη καί τά πλέον φρικιαστικά ἐγκλήματα μέ τήν συναίσθηση ὅτι ὑπηρετοῦν κάτι καλό.
Σέ ὁρισμένες ὁμάδες θεωρεῖται ὡς μεγίστη τιμή ἀπό μέρους τοῦ "Ἄρχοντα", τό νά διαβιβασθεῖ ἡ ἐπιθυμία του, μέσῳ τοῦ μέντιουμ (τοῦ "ἀρχιερέα" τοῦ Σατανᾶ) νά θυσιασθεῖ ἕνα συγκεκριμένο μέλος τῆς ὁμάδος. Ἐπίσης, λογίζεται ἰδιαίτερη διάκριση γιά ὅποιον καθοριστεῖ "νά τό κάνει".

Δέν θά ἀναφερθοῦμε ἐδῶ περισσότερο σ' αὐτό τό ζήτημα. Θά κλείσουμε μέ μιά βασική θέση τοῦ πατρός Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου πού ἀποτελεῖ τό ἐπιστέγασμα ἐκείνων πού ἐκθέτει στό νέο του βιβλίο "Ἐγκληματικό Δόγμα. Ἐμπειρίες πρώην σατανιστῶν" (Ἀθήνα 1995, σελ.78):

"Δέν εἶναι μόνο τά θύματα, θύματα, ἀλλά καί οἱ θῦτες. Συνεπῶς δέν πρέπει νά ζητοῦμε εὐθῦνες μόνο ἀπό αὐτούς, ἀλλά καί ἀπό ἐκείνους πού μέχρι σήμερα δέν ἔχουν κάνει ἀποδεκτό αὐτό τό πρόβλημα, ἀλλά καί ἀπ' αὐτούς πού δέν ἐφρόντισαν νά λάβουν τά ἀπαραίτητα μέτρα γιά νά ἐμποδίσουν τήν εἰσαγωγή στή χώρα μας τῶν ψυχοναρκωτικῶν καί τήν ἀπαραίτητη ἐνημέρωση τῶν νέων, ἰδιαίτερα τῶν μαθητῶν στά σχολεῖα".
(Ἀπό τό βιλίο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου (+): "Νεοσατανισμός, Ὀρθόδοξη θεώρηση καί Ἀντιμετώπιση", Ἀθήνα 1996, σελ. 281-290).

ΣΥΝΟΨΗ
α) Μορφές σατανισμοῦ
Ὅταν κάνουμε σήμερα λόγο γιά νεοσατανισμό δέν ἐννοοῦμε κάτι τό ἑνιαῖο. Ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως τάσεις: Ὁ ἀποκρυφιστικός σατανισμός, ὁ ὀρθολογιστικός καί ὁ ἑωσφορισμός.

Ὁ ἀποκρυφιστικός σατανισμός προϋποθέτει τήν πίστη στό Σατανᾶ ὡς μία ὀντότητα. Ὁ ὀρθολογιστικός σατανισμός θεωρεῖ τό Σατανᾶ ὡς ἕνα σύμβολο. Ὁ ἑωσφορισμός ἐκλαμβάνει τόν Διάβολο ὡς τήν ἀντίθετη ἀρχή ἀπό ἐκείνη ὅπως περιγράφεται στήν Ἁγία Γραφή· ὅτι δηλαδή δέν ἐκπροσωπεῖ τό κακό, ἀλλά εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ ἴδιου πράγματος, τοῦ καλοῦ.
Τό ὅλο σκηνικό τοῦ σατανισμοῦ περιλαμβάνει διάσπαρτες ὁμάδες νεαρῶν κυρίως ἀτόμων ἀλλά καί ὀργανωμένες "ἐκκλησίες" καί τάγματα, ὅπως εἶναι ἡ "ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ" τῆς Καλιφόρνιας καί οἱ σχισματικές της ὁμάδες (Ναός τοῦ Σέτ), τό "Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς" (ΟΤΟ) καί οἱ ὁμάδες, πού προῆλθαν ἀπό τήν πνευματική κληρονομιά τοῦ Aleister Crowley.

Ἡ πιό ἐπικίνδυνη μορφή νεοσατανισμοῦ εἶναι σήμερα οἱ διάσπαρτες ὁμάδες νεαρῶν κυρίως ἀτόμων, εἴτε αὐτός λέγεται σατανισμός τῆς ὑποκουλτούρας, ἰδιωτικός σατανισμός, σατανισμός τοῦ ἐλεύθερου χρόνου ἤ καί σατανισμός τῆς διαμαρτυρίας. Ἡ διαμαρτυρία αὐτή στρέφεται ἐναντίον κάθε αὐθεντίας καί ἐναντίον κάθε εἴδους ὑπαγορευμένης συμπεριφορᾶς ἀπό ὁποιονδήποτε ἔξω ἀπό τό ἐγώ. Τελικά ἡ διαμαρτυρία στρέφεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος λογίζεται ὡς πηγή τῆς αὐθεντίας καί τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί ἐνσαρκώνεται στό Σατανᾶ, ὡς πηγή τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀντίστροφης ἠθικῆς.

β) Διδασκαλία
Βασική θέση σέ πολλές ὁμάδες ἀποτελεῖ ὁ νόμος τοῦ Crowley:
“Do what you will, that shall be the whole law”. Σύμφωνα μ' αὐτήν τήν ἀντίληψη δέν ὑπάρχει κανένας Θεός - Νομοθέτης, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος παίρνει τή θέση τοῦ Θεοῦ, "Θεός εἶναι ὁ ἄνθρωπος" (Deus est homo). "Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τό δικαίωμα νά ζεῖ σύμφωνα μέ τό δικό του νόμο, νά παίζει ὅπως θέλει, νά ξεκουράζεται ὅπως θέλει νά πεθαίνει ὅπως καί ὅποτε θέλει.... νά ἀγαπᾶ, ὅπως θέλει· καί ἐκπληρῶστε τήν ἐπιθυμία σας σέ ἀγάπη, ὅπως θέλετε ὅπου θέλετε καί μέ ὅποιον θέλετε... Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τό δικαίωμα νά θανατώνει ὅλους ἐκείνους πού προσπαθοῦν νά τοῦ ἀφαιρέσουν αὐτό τό δικαίωμα" (Crowley, βιβλίο τοῦ νόμου).
Αὐτήν τήν ἀντεστραμμένη ἠθική βλέπουμε καί στή σατανιστική βίβλο τοῦ La Vey: Ὁ σατανιστής καλεῖται νά ἐξουδετερώσει κάθε εἴδους συναίσθημα, ἀκόμη καί τό συναίσθημα τῆς ἀηδίας, ὅλα τά ταμπού καί ὅλες τίς ἀναστολές. Ἔτσι θά μπορέσει νά ἐπιβάλει σέ κάθε περίπτωση τό θέλημά του, ὅποιο κι ἄν εἶναι, χωρίς νά προβαίνει σέ ἀξιολόγηση τῶν μέσων ἤ τῶν τρόπων πού χρησιμοποιεῖ.

Αὐτόν τόν σκοπό ὑπηρετοῦν πράξεις, ὅπως βανδαλισμοί νεκροταφείων, βεβήλωση ἱερῶν ἀντικειμένων στό χριστιανικό χῶρο, θανάτωση ζώων καί ἄλλες ἐγκληματικές πράξεις ἤ καί πρακτικές, ὅπως τό νά πίνει κανείς τά οὖρα του ἤ νά τρώει τά κόπρανά του.

Ὁ νεοσατανισμός εἶναι θρησκεία στήν ὁποία ἀπολυτοποιεῖται ἡ δύναμη. Δέν ὑπάρχει συμπόνια ἤ οἶκτος γιά τούς ἀδυνάτους. Σέ ἀντίθεση μέ τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ ἡ σατανιστική Βίβλος διακηρύσσει: "Δῶσε χτύπημα γιά χτύπημα, περιφρόνηση γιά περιφρόνηση, χαμό γιά χαμό μέ πρόσθετο τόκο, πρόσθεσε σ' αὐτά ἐλεύθερα! Μάτι γιά μάτι, δόντι γιά δόντι, σέ τετραπλάσια, ἑκατονταπλάσια ἰσχύ" (σ. 33). Ἀντιστρέφοντας τούς Μακαρισμούς τοῦ Χριστοῦ διατυπώνει: "Μακάριοι εἶναι οἱ δυνατοί, γιατί αὐτοί θά κατέχουν τή γῆ, καταραμένοι οἱ ἀδύνατοι γιατί αὐτοί θά κληρονομήσουν τό ζυγό" (σ. 35).

γ) Σατανιστικές πρακτικές:
Οἱ κυριώτερες σατανιστικές πρακτικές περιλαμβάνουν τά ἀκόλουθα σημεῖα:
α) Θυσίες ζώων καί πόση τοῦ αἵματός των, ἐπάλειψη τοῦ σώματος μ' αὐτό.
β) Πόση ἀνθρωπίνου αἵματος πού λαμβάνεται ἀπό τά ἴδια τά μέλη, μερικές φορές ἀνάμεικτο μέ ἀκαθαρσίες.
γ) Μαῦρες λειτουργίες, στά πλαίσια τῶν ὁποίων προσφέρεται στόν Σατανᾶ ὡς "νύμφη" μία παρθένα μέσῳ τοῦ ἀρχιερέα ἤ μαῦρες τελετές μέ ὁμαδικό σέξ.
δ) Τελετές μέ χρήση ναρκωτικῶν καί ἀλκοόλ, ὥστε νά μειώνονται ἀκόμη περισσότερο οἱ ἀναστολές καί νά διευκολύνεται ἡ συμμετοχή σέ πράξεις, ὅπως εἶναι ὁ βασανισμός ζώων ἤ ἡ θυσία τους, τό ὁμαδικό σέξ καί ἡ κατανάλωση ἀκαθαρσιῶν.
ε) Τελετές μέ ἐπίκεντρο τό θάνατο σέ ἀπόμερα μέρη, ὅπως εἶναι κρύπτες, ἐγκαταλελειμμένες ἐκκλησίες καί ἄλλα. Ἐπίσης γίνεται χρήση ἀνθρωπίνων σκελετῶν.

δ) Κίνητρα
Τά ποικίλα κενά πού ἀναφέρονται στήν ὑπαρξιακή ταυτότητα τῶν νέων, στήν προσωπική οἰκογενειακή, ἐπαγγελματική καί κοινωνική ζωή, θά μποροῦσαν γενικά ν' ἀναφερθοῦν ὡς αἰτία τῶν ἀναζητήσεών τους καί τῆς παγιδεύσεως σέ ποικίλες ὁμάδες μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι καί οἱ νεοσατανιστικές. Πέρα ἀπό τά κενά αὐτά, ἀναφέρουμε τήν πλήξη, τήν περιέργεια, τή δίψα γιά περιπέτεια καί τό φόβο γιά κοινωνικές εὐθύνες. Οἱ νέοι θεωροῦν ὅτι στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο θά ἀποκτήσουν δύναμη καί γνώση, ὥστε νά μποροῦν νά πραγ-ματοποιήσουν ὁ,τιδήποτε θελήσουν, ἐξουσία καί ἐπιρροή, ὅπως καί τήν αἴσθηση ἑνός ἀνωτέρου ἐπιπέδου, δηλαδή μιᾶς ἰδιαίτερης ταυτότητας.

Οἱ σατανιστικές ὁμάδες δίδουν στούς νεαρούς ὀπαδούς τή δυνατότητα τῆς ἄρνησης παντός εἴδους αὐθεντίας στό σχολεῖο, στό σπίτι, στήν κοινωνία, στήν ἐκκλησία, καί γενικώτερα εὐκαιρίες γιά ἐπανάσταση. Ἡ ἀντιστροφή τῆς ἠθικῆς, πού ὑπόσχεται ὁ Σατανᾶς σαγηνεύει ἐξάλλου πολλούς νέους. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τίς δυνατότητες ἀντικοινωνικῆς συμπεριφορᾶς καί φυγῆς ἀπό τή ρουτίνα, πού θεωροῦνται, ὅτι προσφέρουν οἱ ὁμάδες αὐτές.

Ἡ ἀρνητική εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία προβάλλεται μερικές φορές ἀπό κήρυκες τῆς ἐκκλησίας, ὁδηγεῖ τούς νέους σέ ἀναζητήσεις σέ ἄλλους χώρους. Ἐξάλλου μιά αὐστηρή τυραννική συμπεριφορά τῶν γονέων ἀπέναντι στά παιδιά καί ἡ κατοχύρωσή της ὡς "δικαιώματος" τῶν γονέων, πού ἀπορρέει ἀπό τήν αὐθεντία καί τή βούληση τοῦ θεοῦ, ἐνισχύει τήν ἀρνητική αὐτή εἰκόνα γιά τό θεό, πού εἶναι ἐσφαλμένη. Αὐτό ἀποτελεῖ μιά πρόσθετη ὤθηση τῶν νέων πρός τέτοιες ἀναζητήσεις.

ε) Διαδικασία ἔνταξη
Οἱ νέοι προσηλυτίζονται τίς περισσότερες φορές σέ ὁρισμένες ἐκδηλώσεις ἤ χώρους, ὅπως εἶναι ἰδιωτικά πάρτυ πού ὀργανώνονται γι' αὐτό τό σκοπό καί ὅπου γίνεται χρήση ναρκωτικῶν, σέ λέσχες παιχνιδιῶν φανταστικῶν ρόλων, σέ καταστήματα πωλήσεως δίσκων καί βίντεο, ὅπως ἐπίσης σέ ἐκδηλώσεις στή γειτονιά, μέ προσφορά βίντεο καί γεινικά σέ τόπους συναθροίσεως παιδιῶν χωρίς τήν ἐπίβλεψη ἐνηλίκων.

Τίς περισσότερες φορές προβάλλεται ἕνα καλοηθές προσωπεῖο, κοινωφελές, φιλοσοφικό, πνευματικό κ.ο.κ. Φυσικά τά ἄτομα πού ἐνδιαφέρονται γιά τόν χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, πού ἀσκοῦνται σέ τεχνικές διαλογισμοῦ πού ἀρέσκονται στά ναρκωτικά, στή σεξουαλική διαστροφή καί στήν πορνογραφία εἶναι πιό εὐάλωτα.

Στήν ἀρχή ὅλα ξεκινοῦν ἀπό τήν περιέργεια ἤ ἀπό "ἕνα ἀθῶο παιχνίδι" μέ τά χαρτιά ταρώ, τήν ἀστρολογία, τό τραπεζάκι, τή γυάλικη σβούρα καί ἄλλα παρόμοια. Ἄν κάποια παιδιά δείξουν ἐνδιαφέρον ἤ ἐντυπωσιασμό, τότε τούς γίνονται καί ἄλλες προσφορές. Σατανιστικές ὁμάδες χρησιμοποιοῦν ἐπίσης νεαρά κορίτσια, ὅταν πρόκειται νά προσηλυτίσουν ἀγόρια καί τό ἀντίθετο. Δίδονται ὑποσχέσεις γιά ἀπόκτηση δύναμης γοητείας ἐντόνων ἐμπειριῶν, πρόσβαση στό σέξ καί ἄλλα.

Σταδιακά ἐπιχειρεῖται καί ὁ ἐνδογματισμός στίς δοξασίες τοῦ Σατανισμοῦ καί στήν ἀντίστροφη ἠθική του. Ὅταν τά θύματα ὁδηγηοῦν σέ ἀπόλυτη ἐξάρτηση, καλοῦνται νά "ἀποδείξουν" τή νέα τους πίστη μέ ποικίλες πράξεις, ἀκόμη καί ἐγκληματικές, προκειμένου νά "δεθοῦν" στήν ὁμάδα καί νά καταστεῖ ἀδύνατη ἡ φυγή τους.

Ἐξάλλου τό τελετουργικό μύησης συνδέεται σέ μερικές ὁμάδες μέ ἕνα "συμβόλαιο μέ τόν Σατανᾶ", πού ὑπογράφεται μέ τό ἴδιο τό αἷμα τοῦ θύματος. Στά πλαίσια τοῦ τελετουργικοῦ ὄχι μόνο ἀποτάσσεται κανείς τό Χριστό, τή χριστιανική πίστη, τό χριστιανικό βάπτισμα, τή χριστιανική ἠθική, ἀλλά προβαίνει καί σέ πράξεις πού δημιουργοῦν μέσα του βαθιές τραυματικές καταστάσεις, ὅπως εἶναι ἡ βεβήλωση ἱερῶν συμβόλων τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἄλλες βλάσφημες καί ἀποτρόπαιες ἐνέργειες.

Ὅλα αὐτά, συνδυαζόμένα μέ τίς νέες πεποιθήσεις γιά τή δύναμη τοῦ Σατανᾶ καί τή δραστικότητα τῶν σατανιστικῶν τελετουργιῶν, δημιουργοῦν ἕνα κλίμα ἀφάνταστης πνευματικῆς τρομοκρατίας σέ νεαρά θύματα πού θέλουν νά ξεφύγουν. Οἱ σατανιστικές τεχνικές ἰδιαίτερα στόν ὀρθολογιστικό σατανισμό, ὅπου ὁ Σατανᾶς χρησιμοποιεῖται ὡς σύμβολο διαλογισμοῦ και αὐτοσυγκέντρωσης, δημιουργοῦν στά νεαρά θύματα ψυχικές καταστάσεις, μέ ἀποτέλεσμα νά βασανίζονται συνεχῶς ἀπό ἐφιάλτες, ἀκόμη καί πολύ χρόνο μετά τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τήν ὁμάδα.

Πρώην σατανιστής πού ἔχει ἐπανενταχθεῖ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μιλώντας γι' αὐτή τήν πνευματική τρομοκρατία, εἶπε ὅτι αὐτή προέρχεται "ἀπό τούς ἐφιάλτες· ὅταν κάποιος μπεῖ ἐκεῖ μέσα, ἀπό τίς τελετουργίες καί ἀπό ὅλα ὅσα γίνονται ἐκεῖ, μπαίνει στό ὑποσυνείδητό του ὅτι βλέπει τό Σατανᾶ, ὅτι βλέπει τά πνεύματα καί κάθε στιγμή πού πάει νά σκεφθεῖ κάτι καλό, ἔρχονται οἱ ἐφιάλτες κι ἐκείνη τή στιγμή νομίζει ὅτι κάποιο πνεῦμα τόν παρακολουθεῖ".

Ἄλλοι νεαροί σατανιστές, πού βρίσκονται στίς φυλακές ἐπιβεβαίωσαν αὐτό τό ζήτημα καί ὁμολόγησαν ὁμόφωνα ὅτι ἡ ζωή τους μέσα στό "χῶρο" ἦταν ἕνας συνεχής ἐφιάλτης. Ὁ ἀρχηγός μάλιστα τῆς ὁμάδας μίλησε γιά "ψυχολογικό ναρκωτικό" (βλ. Ἀ. Ἀλεβιζοπούλου, Ἐγκληματικό Δόγμα. Ἐμπειρίες πρώην σατανιστῶν, Ἀθήνα 1995).

Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν ψυχικές καταστάσεις ὡς ἀποτέλεσμα ἀνθρώπινων μεθοδεύσεων καί τεχνικῶν. Ὅμως κατόπιν ἔρχεται ὁ Διάβολος. Ὁ πονηρός δέν χρειάζεται νά δράσει πρῶτος, μέ ἄμεσο τρόπο. Δέν εἶναι ἀνάγκη νά διαβολοποιήσουμε τά πάντα καί νά τά ἑρμηνεύουμε μ' αὐτό τόν τρόπο. Ὅμως καί ἄν σ' αὐτές τίς καταστάσεις ὁ Σατανᾶς δέν ἦταν ἡ κύρια αἰτία, καταφθάνει ὕστερα καί παίρνει θέση μέσα στόν ἄνθρωπο, ἀνεξάρτητα ἄν ἐκεῖνος πιστεύει στό Διάβολο ἤ ἀπορρίπτει τήν πραγματική του ὕπαρξη.

Οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὑπογραμμίζουν πώς ὁ ἄνθρωπος δέν μένει ποτέ μόνος. Ἄν ἀποδημήσει ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ γίνεται εὐάλωτος σατανικῶν ἐπιδράσεων. Ἄν τά μέλη τοῦ ἀνθρώπου δέν τά χειρίζεται ὁ Χριστός ὡς "ἅρματα", λέγει ὁ Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, τά χειρίζεται ὁ Διάβολος, μέ τήν συγκατάθεση καί τή συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου.

στ) Ἐπιπτώσεις
Τά νεαρά ἄτομα μπαίνουν σ' αὐτό τό χῶρο μέ κάποιες ὑποσχέσεις. Ὅμως καμιά ἀπό αὐτές δέν ἐκπληρώνεται καί τά θύματα χάνουν ἐντελῶς τήν ἐλευθερία τους ὁδηγοῦνται σέ τρομακτικές ψυχικές καταστάσεις καί σέ ὁλοκληρωτική πνευματική ἐξάρτηση.

Ἐξάλλου ἀκολουθεῖ ὁλοκληρωτική ἀποκοπή ἀπό κάθε τί πού συνδέει τό θύμα μέ τό παρελθόν. Ἐάν ξεφύγει παρουσιάζει παντελῆ ἀδυναμία δημιουργίας διαπροσωπικῶν σχέσεων. Συναισθήματα ὅπως ἡ εὐθύνη γιά τόν ἄλλον, ἡ συμπόνια ἤ καί ἡ ἀγάπη εἶναι ἐντελῶς ἄγνωστα. Ἐπίσης οἱ διανοητικές ἱκανότητες μειώνονται τρομακτικά καί τά θύματα μεταβάλλονται σέ ψυχικά καί σωματικά ἐρείπια.

Οἱ ἀρνητικές ἐπιπτώσεις στό κοινωνικό σύνολο εἶναι ἐμφανεῖς. Ἡ ἀντικοινωνική συμπεριφορά δέν ὀφείλεται σέ κάποια προδιάθεση ἤ στό βιογραφικό τοῦ θύματος, ἀλλά στό ἐγκληματικό δόγμα τοῦ σατανισμοῦ, πού ὁδηγεῖ τό ἄτομο στήν πλήρη ἀντιστροφή τῶν ἀξιῶν.

Οἱ περισσότερες σατανιστικές ψυχολατρεῖες, εὐνοοῦν τήν ἀκραία ἀπόρριψη προσωπικῶν καί παραδοσιακῶν πολιτιστικῶν ἀξιῶν γιά χάρη τῶν σατανιστικῶν ἀξιῶν. Ὑπερτονίζουν τή δύναμη πάνω σέ ἄλλα ἄτομα, τήν ἐπιθετικότητα, τόν ἠδονισμό, τίς σεξουαλικές κατακτήσεις καί τή δίψα γιά ἄσκοπα πλούτη πού δέν ἀποκτῶνται μέ νόμιμο τρόπο.

Ὅλα αὐτά ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ σατανισμός ἀποτελεῖ μεγάλη ἀπειλή γιά τά παιδιά μας. Γι' αὐτόν πού θά προσπαθήσει νά ξεφύγει ἀπό τό χῶρο τοῦ σατανισμοῦ, ὑπάρχουν τρεῖς δυνατότητες: Ἡ αὐτοκτονία, τό ψυχιατρεῖο ἤ ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μέσα ἀπό τό Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς ἐπανένταξης στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό τό συμπέρασμα βεβαίωσαν πέντε συνολικά πρώην σατανιστές μέ τούς ὁποίους ἔχομε ἐπικοινωνία.

ζ) Ἀντιμετώπιση
Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία πώς ἡ πρόληψη εἶναι καλύτερη ἀπό τήν θεραπεία. Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό, πρέπει νά γνωρίζουμε τήν πρόκληση τοῦ σατανισμοῦ καί γενικώτερα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί νά εἴμαστε σέ θέση ὄχι μόνο νά ἐπισημάνουμε τά ἀδιέξοδα στά ὁποῖα ὁδηγεῖ, ἀλλά νά προβάλλουμε καί τή λύση τῆς Ὀρθοδοξίας στά σύγχρονα ὑπαρξιακά κενά καί στούς θεολογικούς προβληματισμούς τῶν νέων ἀνθρώπων.

Εἶναι ἀπαραίτητο νά προσφέρουμε ἕνα "σταθερό σημεῖο ἀναφορᾶς" καί "μέτρο κρίσεως", ὥστε νά μποροῦν σήμερα οἱ νέοι νά "δοκιμάζουν τά πνεύματα". Τό γεγονός ὅτι οἱ σατανιστές χρησιμοποιοῦν ἀκόμη καί τήν ἁγία Γραφή ἀποδεικνύει πόσο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ ὁριοθέτηση τῆς χριστιανικῆς μας πίστεως καί ἡ ἀληθινή ἑρμηνεία τῶν βασικῶν στοιχείων πού προσδιορίζουν καί ἐγγυῶνται τή σωτηρία, τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς μας μέ βάση τό πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Ἡ Χριστιανική ἀντίληψη περί Θεοῦ, περί ἀνθρώπου, περί κόσμου καί περί σωτηρίας, ἡ οὐσιαστική σύνδεση ἀνάμεσα στήν χριστιανική πίστη καί στήν καθημερινή μας ζωή θά προσφέρει στούς νέους τήν ἀπαραίτητη αὐτοσυνειδησία τοῦ χριστιανοῦ, θά τόν καλύψει πνευματικά καί θά ἀποτρέψει τήν ἐσωτερική του ἀναζήτηση στήν ὁποία ἐξωθεῖται ἀπό τά ποικίλα ὑπαρξιακά κενά (διά τά θέματα αὐτά βλ. ἀναλυτικά τό βιβλίο, "Ἡ Ὀρθοδοξία μας", Ἀθήνα 1995).

Ἀλλά μέ τήν καλή γνώση τῶν σύγχρονων ἰδεολογικῶν - πνευματικῶν ρευμάτων τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ χώρου εἴμεθα πλέον σέ θέση νά ἐπισημάνουμε ἔγκαιρα τόν κίνδυνο καί νά προσδιορίσουμε τό πόσο ἕνας νέος ἔχει προχωρήσει μέσα στό "χῶρο" τοῦ νεοσατανισμοῦ, προκειμένου νά παράσχουμε ἐξειδικευμένη βοήθεια καί συμπαράσταση. Ἐδῶ ὑπάρχουν εἰδικές ὁδηγίες καί πρακτικές συμβουλές, τίς ὁποῖες πρέπει κανείς νά ἀκολουθήσει, ἰδιαίτερα οἱ γονεῖς τῶν νεαρῶν θυμάτων".

Ἡ ποιμαντική συμπαράσταση σέ περίπτωση προχωρημένης καταστάσεως πρέπει νά ἀκολουθήσει τά βασικά στάδια:

Ἀποδέσμευση ἀπό τήν ὁλοκληρωτική ἐξάρτηση τοῦ χώρου, ἀποτοξίνωση, δηλαδή ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἰδεολογία τοῦ χώρου καί τήν ἀντίστροφη ἠθική του, οἰκοδομή στήν ἐν Χριστῷ ἐλπίδα καί ἐπανένταξη στήν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν.

Αὐτή ἡ ἐπανένταξη, στήν περίπτωση πού προηγήθηκε κανονική μύηση στό σατανισμό, πρέπει νά ὁλοκληρωθεῖ στά πλαίσια μιᾶς θείας λειτουργίας, ὅπου θά γίνει ἀπόταξη τοῦ Σατανᾶ καί ἡ σύνταξη τοῦ Χριστοῦ μέ τό ἱερό χρῖσμα καί μέ τή θεία εὐχαριστία. Αὐτή ἡ λειτουργική πράξη θά ἀποτελέσει γιά τόν ἐπανεντασσόμενο ἀδελφό συγκλονιστική ἐμπειρία καί θά τοῦ ἐνισχύσει τή βεβαιότητα τῆς πλήρους ἀποκαταστάσεως καί τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή του.

Μέ τή συναίσθηση αὐτή καί μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός νίκησε τόν Σατανᾶ καί ὅτι Αὐτός ἀποτελεῖ τόν Κύριο τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τόν Κύριο τῆς ἱστορίας, θά ἀπαλλαγεῖ ἐντελῶς ἀπό τούς ἐφιάλτες καί θά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία καί τήν ἐν Χριστῷ ἐλπίδα.

η) Μήνυμα ἐλπίδας
Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία τό "κατ' εἰκόνα" μέσα στόν ἄνθρωπο μπορεῖ νά ἀμαυρωθεῖ, νά ἀτονίσει. Ὅμως ποτέ δέν καταστρέφεται ὁλοκληρωτικά. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι μία ἄβυσσος μεγαλύτερη ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός "κυνηγάει" μέ τήν ἀγάπη Του τόν ἀποστατημένο ἄνθρωπο καί προκαλεῖ τήν προαίρεσή του. Περιμένει τήν ἀνταπόκριση τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τόν "ἁρπάξει", νά τόν καθαρίσει καί νά τόν ἀποκαταστήσει πλήρως στήν κοινωνία τῆς ἀγάπης Του.

Αὐτό ἐναρμονίζεται πλήρως καί μέ τήν ἄλλη βασική θέση τῆς Ὀρθοδόξου ἀνθρωπολογίας, ὅτι δηλαδή ὁ ἄνθρωπος εἶναι τρεπτός καί ὄχι ἄτρεπτος. Ἕνας μαθητής τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά γίνει προδότης καί ἕνας ληστής, ἕνας τελώνης, μία πόρνη, μποροῦν νά γίνουν ἅγιοι. Ὁ Θεός δέν ξεγράφει ποτέ κανένα ἀπό τά παιδιά Του, γι' αὐτό ὑπάρχει πάντοτε ἡ ἐλπίδα καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικαίωμα νά ξεγράψουμε κανέναν.

ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ:

ΕΛΛΗΝIΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣIΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πρωτ. 215
Ἀριθμ. Ἀθήνησι τῇ 24ῃ Ἰανουαρίου 1994
Διεκπ. 78

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 2 5 6 5
Πρός
Τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν Λαόν.
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά χάρις ὑμῖν εἴη παρά θεοῦ Κυρίου Παντοκρότορος.

"Τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον" (Ἰω. 3,19). Ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ Κύριος ἡμῶν, ἐπί εἴκοσιν αἰῶνας σκορπίζει τό πλούσιον καί θερμουργόν καί ζωογόνον φῶς Του ἐπί πάντας τούς ἀνθρώπους. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως "ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς". Ἡ φύσις τοῦ ἀνθρώπου παραμένει τρεπτή, ὡς καί πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου 'Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον, καί τοῦτο σημαίνει ὅτι δύναται οὗτος νά ἀρνηθῆ τό φῶς καί νά προτιμήση τό σκότος. Ὁ πρῶτος, ὅστις ἐτράπη πρός τό κακόν εἶναι ὁ διάβολος, γενόμενος οὕτω "ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην" (Ἀποκ. 12, 8), "ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ σκότους", κατά τόν 'Απόστολον Παῦλον (Ἐφεσ. 6,12). Ὑπάρχει, λοιπόν, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία προκαλεῖ διά παντός τρόπου τήν προαίρεσιν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί οἱ μεθοδεύσεις τοῦ Σατανᾶ, εἰς τάς ὁποίας συγκαταλέγονται καί πᾶσαι αἱ μορφαί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ.

Εἰς τήν πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἤδη ἀπό τῆς ἐποχῆς τῶν Ἀποστόλων, ὑπάρχουν καί τά δύο, δηλαδή ἡ ἀποστασία ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν κοινωνίαν ἀγάπης μετά τοῦ Δημιουργοῦ του. Ἑπομένως ἡ ἀποστασία δέν ὀφείλεται εἰς τήν φύσιν τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἰς τήν προαίρεσιν αὐτοῦ· εἶναι καρπός ἐλευθέρας ἐπιλογῆς. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀπαντήση ἐλευθέρως μέ τήν ἰδική του ἀγάπην εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, τότε λαμβάνει τήν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἰδιοκτησία Του καί δέν πλησιάζει αὐτόν πλέον ὁ Διάβολος. Ἐάν ὅμως αὐτονομηθῆ, τότε γίνεται "ἀπόδημος τῆς Αὐτοῦ χάριτος", δημιουργοῦνται ἐντός αὐτοῦ τρομακτικά ὑπαρξιακά κενά καί ὁ ἄνθρωπος γίνεται εὐάλωτος εἰς τάς μεθοδίας τοῦ Διαβόλου. Διά τοῦτο καί εἰς τήν πλεκτάνην του ἐμπλέκονται κατά καιρούς καί παρασύρονται ὄχι μόνον ἀμαθεῖς, ἀλλά καί ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι λογίζονται ὡς κατέχοντες πᾶσαν τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου.

Ἡ Ἁγία Γραφή ποιεῖται διάκρισιν μεταξύ "τῆς σοφίας τῆς ἄνωθεν κατερχομένης" καί αὐτῆς, τήν ὁποίαν χαρακτηρίζει "ἐπίγειον, ψυχικήν, δαιμονιώδη" (Ἰακ. 3,15). Πρόκειται διά τήν ἀνθρωπίνην ἐκείνην σοφίαν, διανοητικῆς τάξεως, ἡ ὁποία εἶναι κεχωρισμένη ἀπό τῆς ἀγάπης καί ἔχει αὐτονομηθῆ καί ἀπολυτοποιηθῆ.

Τά γεγονότα τῶν τελευταίων ἡμερῶν ἀποδεικνύουν τάς καταστροφικάς συνεπείας αὐτῆς τῆς αὐτονομήσεως τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας καί τοῦ ἐκκοσμικευμένου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος κατά τάς τελευταίας δεκαετίας ἔλαβεν μεσσιανικόν χαρακτῆρα καί ἔγινεν εἶδος "θρησκείας". Ἡ συντριβή αὐτοῦ τοῦ εἰδώλου ὡδήγησε τούς πιστούς του, μικρούς καί μεγάλους, "σοφούς" καί ἐπιστήμονας, εἰς νέας ἀναζητήσεις, αἱ ὁποῖαι ὅταν ἀπορρίπτουν ἐκ τῶν προτέρων τό φῶς, κινοῦνται ἀναγκαστικῶς εἰς τό σκότος, δηλαδή εἰς τόν χῶρον τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί τῆς παραθρησκείας.

Ἡ χώρα μας ἐξελίσσεται, ὡς μή ὤφειλε, εἰς μίαν τεραστίαν ἀποκρυφιστικήν ἀγοράν καί εἰς τοῦτο, δυστυχῶς, συμβάλλουν καί τά μέσα ἐνημερώσεως. Ἐξ ἄλλου, ἀπό μέρους πολλῶν ἀποκρυφιστῶν γίνεται ἡ ἀπαράδεκτος διάκρισις μεταξύ τῶν δῆθεν καλῶν καί τῶν κακῶν μορφῶν ἀποκρυφισμοῦ (π.χ. λευκή - μαύρη μαγεία κ.λ.π.).

Ἀσφαλῶς καί ἡ διάκρισις αὐτή ἀποτελεῖ μεθοδίαν τοῦ Διαβόλου. Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καταδικάζουν ὅλας τάς μορφάς τοῦ ἀποκρυφισοῦ: προλήψεις, δεισιδαιμονίας, πάσης φύσεως μαντείας, ἀστρολογίαν, μεντιουμισμόν, "λευκήν" καί "μαύρην" μαγείαν, νεοσατανισμόν, ὡς καί πᾶσαν μορφήν νεοπαγανισμοῦ, εἰς τόν ὁποῖον ἐντάσσεται καί ἡ πυροβασία.

Τό Δευτερονόμιον καταδικάζει πᾶσαν μορφήν μαντείας καί μαγείας καί χαρακτηρίζει αὐτάς "βδέλυγμα τῷ Θεῷ" (Δευτ. 18, 12). Τόσον ἀποστρέφεται ὁ Θεός τήν ἁμαρτίαν ταύτην, ὥστε ἐπιβάλλει θάνατον διά λιθοβολισμοῦ εἰς τούς μάγους (Λευϊτ. 20, 27). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐχαρακτήρισε τόν Ἐλύμαν, τόν μάγον, ὡς "πλήρη παντός δόλου καί πάσης ραδιουργίας, υἱόν Διαβόλου καί ἐχθρόν πάσης δικαιοσύνης" (Πράξ. 13, 10). Ὁμοίως καί ἡ Ἕκτη Οἰκουμενική Σύνοδος ἀφορίζει τούς ἐμμένοντας ἐν τῇ πλάνῃ ταύτῃ (Κανών 65ος). Καί τό τέλος αὐτῶν "ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρί καί θείῳ" (Ἀποκ. 21, 8).

Ὁ πιστός, εἰς τόν ἀγῶνα αὐτοῦ ἐναντίον τῶν μεθοδεύσεων τοῦ Διαβόλου δέν μένει μόνος. "Ἐνδυναμοῦται, διά τοῦ Κυρίου καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ" (Ἐφεσ. 6, 10). Ἐπειδή ἔχει ἐνδυθῆ τήν "παν-οπλίαν τοῦ Θεοῦ" δύναται νά ἀντισταθῆ νικηφόρως "πρός τάς μεθοδίας τοῦ Διαβόλου". Ἡ πάλη τοῦ Χριστιανοῦ κατά τοῦ ἀντιδίκου "οὐκ ἔστιν πάλη πρός αἷμα καί σάρκα ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις" (Ἐφεσ. 6, 12).

Ὁ Διάβολος ὡς "ἀνθρωποκτόνος" καί "ψεύστης καί πατήρ τοῦ ψεύδους" (Ἰω. 8, 44), δέν παύει, λοιπόν, νά περιπατῆ "ὡς λέων ὠρυόμενος ζητῶν τίνα καταπίη" (Α´Πέτρ. 5, 8). Ἡ Σοφία Σειράχ προειδοποιεῖ: "Τέκνον, εἰ προσέχη δουλεύειν Κυρίῳ Θεῷ ἑτοίμασον τήν ψυχήν σου εἰς πειρασμόν" (Σοφ.Σειρ. 2, 1). Αὐτό ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά τό λησμονῆ. Τό δαιμονικόν στοιχεῖον εἶναι μία πραγματικότης καί ὁ πιστός καλεῖται νά μείνη ἄγρυπνος: "Νήψατε! Γρηγορήσατε!" λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ (Α´Πέτρ. 5, 7). Ὡς ἀναφέρεται εὐστόχως ὑπό νεωτέρου θεολόγου: "Ὁ Σατανᾶς χρησιμοποιεῖ πάντοτε τάς αἰσθήσεις μας καί προσπαθεῖ νά γεννήση πάθη διά νά εἰσέλθη καί νά γίνη κυρίαρχος μέσα μας. Δι' αὐτόν τόν λόγον καλεῖται ὁ χριστιανός νά ἀντικρούση τόν ἀντίδικον μέ τήν πλήρη ἐξάρτησιν καί ὑποταγήν εἰς τόν Θεόν. Ἡ ζωή τῆς μετανοίας, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς ἀσκήσεως ὁδηγεῖ τόν χριστιανόν εἰς τήν ἀπάρνησιν τοῦ ἰδικοῦ του θελήματος καί εἰς τήν υἱοθέτησιν τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Τόν ὁδηγεῖ εἰς τόν θάνατον τοῦ ἑαυτοῦ του καί εἰς τήν ζωήν ἐν Χριστῷ. Ὅποιος θέλει νά ζήση, αὐτός πρέπει πρῶτα νά ἀποθάνη, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά χάση τήν ζωήν του ἐξ αἰτίας μου, αὐτός θά τήν εὕρη, λέγει χαρακτηριστικῶς ὁ Κύριος (Ματθ. 16,25. 10,39. Μάρκ. 8,35. Λουκ. 9,24. 17,33. Ἰωαν. 12,25) (Ἐφόδιον Ὀρθοδοξίας, σελ. 412).

Διό ἀδελφοί, "ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἅ καί ἐμάθετε καί παρελάβετε καί ἠκούσατε καί εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν" (Φιλιπ. 4, 8-9).
+ Ὁ Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος ΣΕΡΑΦΕΙΜ
+ Ὁ Σερβίων καί Κοζάνης ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
+ Ὁ Ξάνθης καί Περιθωρίου ΑΝΤΩΝΙΟΣ
+ Ὁ Κασσανδρείας ΣΥΝΕΣΙΟΣ
+ Ὁ Θεσσαλονίκης ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
+ Ὁ Δράμας ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
+ Ὁ Πειραιῶς ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
+ Ὁ Περιστερίου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
+ Ὁ Κεφαλληνίας ΣΠΥΡΙΔΩΝ
+ Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
+ Ὁ Τρίκκης καί Σταγῶν ΑΛΕΞΙΟΣ
+ Ὁ Ζακύνθου ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
+ Ὁ Γουμενίσσης,Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
Ἀρχιμ. Δαμασκηνός Καρπαθάκης


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ 14 (115 21)

Ἐν Ἀθήναις τῇ 28ῃ Ἰανουαρίου 2002

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δικαστικῆς ὑποθέσεως ἐν Γερμανίᾳ, τῆς σχετικῆς μέ τό φαινόμενο τοῦ νεοσατανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀπησχόλησε ἐντόνως τά ΜΜΕ, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς 'Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀνακοινώνει τά ἀκόλουθα:

1. Πολλάκις ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἐπισημάνει τήν ὕπαρξη καί δραστηριότητα στήν πατρίδα μας παραθρησκευτικῶν ὁμάδων (σεκτῶν), οἱ ὁποῖες, ἐν ὀνόματι μιᾶς δῆθεν "πίστεως" διαπράττουν ἐγκλήματα κατά τῆς ζωῆς, τῆς τιμῆς, τῆς ἀκεραιότητος καί τῆς περιουσίας ἀτόμων καί ἀπειλοῦν τό κοινωνικό σύνολο γενικώτερα.

Ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νά ἐνημερωθεῖ σωστά τό Ὀρθόδοξο Πλήρωμα, ἔχει ἀναφερθεῖ ἐπανειλημμένως στούς κινδύνους καί στήν ἀπειλή πού προέρχονται ἀπό τά "ἐγκληματικά δόγματα" τῶν ὁμάδων αὐτῶν καί ἔχει ἐπιστήσει τήν προσοχή τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν καί δι' ἐπιστολῶν πρός τούς ἁρμοδίους Ὑπουργούς κατά Ἰούλιον τοῦ ἔτους 1999 καί προσφάτως κατά Ἰούνιον τοῦ 2001.

2. Οἱ ὀργανώσεις αὐτές ἐπικαλοῦνται τίς ἀτομικές ἐλευθερίες καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα πού κατοχυρώνονται ἀπό τά Συντάγ-ματα τῶν Κρατῶν Μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τίς Διεθνεῖς Συμβάσεις. Ὡστόσο οἱ ἴδιες αὐτές ὀργανώσεις παραβιάζουν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί δημιουργοῦν πληθώρα οἰκογενειακῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων.

3. Στήν "ἐγκληματική δραστηριότητα" πολλῶν σεκτῶν ἀναφέρονται Ψηφίσματα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου (22.5.1984, 29.2.1996, 17.3.1998) καί Συστάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης (1178/1992 καί 1412/1999), μέ τά ὁποῖα καλοῦνται οἱ Χῶρες Μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως νά λάβουν μέτρα προστασίας τῶν νέων κυρίως ἀνθρώπων, ἀπό τήν ἀπειλή αὐτή. Ἰδιαιτέρως ἐπισημαίνεται ἡ ἀνάγκη νά μή "καταστήσουν τή χορήγηση τοῦ θρησκευτικοῦ καθεστῶτος αὐτόματη" στίς ὁμάδες αὐτές.

Ἀντί λοιπόν νά προκαλοῦνται συζητήσεις γιά τήν κατάργηση τοῦ περί προσηλυτισμοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος σημειωτέον εἶναι σύμφωνος πρός τό Ἑλληνικό Σύνταγμα καί τήν Συνθήκη τῆς Ρώμης (βλ.ἀποφά-σεις τοῦ ΕΔΑΔ 25.51993 καί 28.2.1998), ἄς ληφθοῦν ἐγκαίρως οἱ ὀρθές ἀποφάσεις ὥστε νά τεθῆ φραγμός στίς ἀθέμιτες καί ὕπουλες προπαγάνδες τῶν ἐγκληματικῶν ὁμάδων. Ἰδιαιτέρως οἱ προπαγάνδες αὐτές ἀσκοῦνται μεταξύ τῶν μαθητῶν καί τῶν νέων μέ ψυχοφθόρα ἔν-τυπα, ζημιογόνα παιχνίδια καί σατανιστικά μουσικά συγκροτήματα.

4. Ἡ Ἐκκλησία, μέ τό ποιμαντικό ἔργο Της καί μέ τά ἁρμόδια ὄργανά Της, ὅπως εἶναι ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν αἱρέσεων καί τά κατά τόπους Γραφεῖα τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, ἀλλά καί μέ Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις καί σχετικές ἐκδόσεις, ἔρχεται νά ὁριοθετήσει τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀλλά καί νά συμπαρασταθεῖ στά εὐ-συμπάθητα θύματα τῶν ὀργανώσεων αὐτῶν καί στίς οἰκογένειές τους.

Ὅμως, γιά ἄλλη μιά φορά καλεῖ τήν Πολιτεία νά προστατεύσει μέ τά ἁρμόδια ὄργανά της τούς πολῖτες, τήν κοινωνία, τόν πολιτισμό μας καί τήν παράδοσή μας ἀπό τήν ἐγκληματική δραστηριότητα τῶν ἀδίστακτων αὐτῶν ὁμάδων, ὅπως ἔχουν ἤδη πράξει ἄλλες Εὐρωπαϊκές χῶρες μέ τήν σύσταση εἰδικῶν Ἐπιτροπῶν, προβλεπομένων ἀπό ἀποφάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

5. Εἰδικότερα γιά τίς σατανιστικές τελετές καί τά κρούσματα ἱεροσυλίας, βίας καί ἐγκληματικῆς συμπεριφορᾶς, πού κατά καιρούς ἐμφανίζονται διεθνῶς καί στήν Πατρίδα μας, ἀλλά καί γιά τόν σατανισμόν καθ' ἑαυτόν, ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπομιμνήσκει στά πιστά τέκνα της ὅτι, κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὁ σατανᾶς 
εἶναι ἕνας ἠττημένος ἐχθρός. Ὁ ἐπίβουλος αὐτός ἐχθρός δέν ἔχει ἐξουσία πάνω στόν ἄνθρωπο καί ἰδιαίτερα στόν πιστό γιά τόν ὁποῖο ο Χριστός ἐσταυρώθη ὥστε  νά ἐλευθερώσει αὐτόν ἀπό τήν τυραννία τοῦ Διαβόλου.
Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τά πιστά τέκνα Της νά βιώνουν τήν Εὐαγγελική ζωή καί νά θωρακίζονται μέ τήν Χάρη τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, ὥστε, "ἀναλαβόντες τόν θυρεόν τῆς πίστεως ... πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα σβέσαι" (Ἐφεσ.6, 16) καθιστάμενα ἄτρωτα στίς ἐπιβουλές ὁρατῶν καί ἀοράτων ̛ ἐχθρῶν.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.



Το κινητό ακτινοβολεί και σκοτώνει!
    ΕΡΕΥΝΑ: Το κινητό ακτινοβολεί κ ...
Περισσότερα >>
Αποτυχημένες προβλέψεις...
Προβλέψεις που έγιναν, κάτω απο τις δυνατότητες τω ...
Περισσότερα >>